Press "Enter" to skip to content

Sher yigit kitob skachat — Рейтинг сайтов по тематике

Петька касалхонада колганидан кейин (у Ольганинг кандай касаллик билан улганлигини аникламокчи эди), биз такси тухтатдик. Каерга, нима учун кетаётганлигимизни Батинков менга айтмади. Факат машина куп каватли уйларнинг ёнида тухтаганидан сунг, тушишга шошилмасдан менга юзланди:
-Биз хозир Александр Петровичнинг сен учун олган уйига келдик.
Бу гапни мутлако кутмаганлигим боис унга хайрат билан тикилиб колдим.
-Хуллас, – дея гапини давом этказди Батинков, – сени Петьканинг дала ховлисида колдирганимдан кейин Александр Петровичнинг култепага айланган уйининг ёнида пойлокчилик килдим. Кунглимда Петровични улдириб кетишганига негадир шубхам бор эди. Агар унинг уйи атрофида айланиб юрсам, одамларидан бири албатта келади, деб уйладим. Чунки хали кизини курмаган, унинг сен билан бирга шу ерга келишини Петрович яхши билган, шунинг учун одам жунатишга шубха килмаса хам буларди. Хато килмаган эканман. Хакикатдан хам йигитларидан бири келди. Аввал менга ишонмади. Иккаламиз озгина дуппослашдик. Дарров унинг акли кирди-куйди. Кейин Петровичга кунгирок килиб, менинг сенга тегишли одам эканлигимни айтди. Мени олиб боришга рухсат олгач, йул курсатди.
-Шуни мендан яшириб юрганмидингиз? – дедим устозимнинг кузига тик караб.
-Сени безовта килгим келмади. Узи шундогам чарчаб кетдинг. Озгина дам олсин, деган эдим. Шуям сенга насиб этмади. Маша шу ерда. Петрович хам унинг ёнида булса керак. Хуллас, хамма ишларингга нукта куйилди. Сашага кунглингда айтадиган гапларинг булса деб сени олиб келдим.
-Мен унинг туркига хам карагим келмаяпти. Кизини топган булса, тамом, энди мен кетаверсам хам буларкан.
-Ужарлик килма. Хартугул шунчаки кон кечганинг йук.
-Шунака, лекин мен ундан хеч нима умид килмаганман. Карзим бордай эди. Туладим, энди у билан орамиз очик.
-Нима булган такдирдаям, юр. Колган гапларни кейин гаплашиб олаверамиз, – дея Батинков эшикни очди.
Ноилож унга эргашдим.
Азбаройи боргим келмаганидан базур оёгимни мажбурлаб босар эдим. Дарвоке, оёгимдаги яра энди безовта килмай куйганди.
Учинчи каватга кутарилганимиздан кейин Батинков чиройли накшлар билан безатилган кук эшикнинг кунгирогини босди. Икки-уч дакика кутганимиздан сунг, кулф “шарак-шурук” килди-да, эшик очилди. Остонада елкалари кенг, буйи икки метрлар чамаси, коп-кора муйлови калин, сочини тап-такир килиб олдирган, кора костюм-шим кийган йигит лабида нимтабассум билан бизни кутиб олди.
-Сизларни хужайин анчадан бери кутиб турганди, – деди у йугон овозда.
Ичкарига киришимиз билан каршимизда Александр Петровичнинг узи пайдо булди. У Батинков билан кучоклашиб куришди. Навбат менга келганида, бошдан-оёк караб чикди-да:
-Сен кахрамонсан! Сен менинг тутинган углимсан! – дея кучогини очди.
Бирок мен узимни тортдим. Кахр билан унга тикилдим.
У менинг килигимдан кулди ва бош бармоги билан бурнини артиб куйиб:
-Тушунаман, урнингда мен булганимда пешонангдан отган булардим, – деди ва Батинковга жилмайиб караб куйди. Сунг: – Маша! Маша! – деб оркасига бакирди. – Ким келганини бир курмайсанми?
-Эдик! – деган киз боланинг кичкириги келди ичкаридан.
Бу Маша эди. Бир пайтлар, мен Александр Петровични исмим Элдор деб алдаган эдим. Ушанда эндигина ун саккизга кирган кизалок – Маша, исмимни узига мослаштириб, Эдик куйиб олганди. Куз унгимдан зумда уша – бундан бир неча йил олдинги лахзалар кино ленталаридек утиб кетди.
Куп утмай каршимда пайдо булган Маша узок вакт кузимга тикилиб турди-да, сунг секин кучоклади, юзимдан упди. Унинг куз ёши юзини юва бошлаган эди.
-Мени кечир, – деди Александр Петрович ёнимга келиб елкамга кулини охиста куяр экан. – Шароит шунака буп колди. Хаммасини тушунтириб бераман.
Мен индамадим. Нима хам дердим.
Биз мехмонхонага утдик. Деворлари оч кук рангга буялган, шифтига антика кандил осилган кейинги хонанинг турида кичкинагина шкаф, унинг тепасига кулда чизилган манзарали сурат кирган кишининг дилини яйратар экан. Уртага куйилган узун столнинг усти турли ноз-неъматлару тансик таомлар билан тулдирилибди. Александр Петрович, Батинков, Маша ва мен унинг атрофига куйилган стулларга утирдик. Машанинг отаси чиройли шишали ароклардан бирини очиб, кадахларни тулдирди-да:
-Хозир мана шуни ичамиз, ундан кейин мен сизларга хамма гапни айтиб бераман, – деди табассум билан ва бошкаларни кутиб утирмай кулидаги кадахни бушатиб куя колди.
Унинг ортидан бошкалар, шунингдек, мен хам кадахни кутардим. Афтидан, Александр Петрович бу билан каноатланмади ва яна бир кадах ичди. Сунгра газак килмасдан лабини артди. Унинг юзи дарров кайгули тус
олган эди.
-Собир, – деди мунгли охангда, – мен сенинг олдингда канчалик карздорлигимни яхши биламан.
-Бу гапларни айтишнинг хожати йук, – дедим ва кайфиятим тушиб кетганидан менга арок куйиб мулозамат курсатишларига караб утирмасдан узим кадахни тулдирдим хамда худди Александр Петровичдай ичиб, лабимни артиб куя колдим.
-Собир, – деди ёнимда утирган Батинков, – сенга хамманинг гапини эшитишни ургатган эдим-ку, хар кандай шароитда, узинг урганган нарсадан четга чикиб кетмаслигинг керак.
-Миямга хеч нарса сигмаяпти, хаммасидан безиб кетдим, – дедим мен ва бошимни кафтларим орасига олдим.
-Биламан, – деди Александр Петрович, – гапларимни эшитиш у ёкда турсин, узимни куришга кузинг йук. Шундай булсаям, ичимда сенга айтишим керак булган гаплар тулиб кетган. Айтмасам ёрилиб кетаман. Хуллас, уйимни ёкиб юборишимга куп сабаблар бор эди. Анави, сизлар йук килган Серёга узи якиндагина пайдо булганди. Шунга карамай унинг кули жуда узун эди. Албатта, уз-узидан узун булиб колгани йук. Халкаро экстремистик ташкилотнинг буюртмаларини бажарарди. Чет элдан пул сувдай окиб келарди унга. Кизимни угирлаб, эвазига беш миллион суради. Умуман олганда, бу пуллар унинг учун сарик чакадай бир гап. Максади, тугрироги, олган курсатмаси бошкача эди.
-Агар шуларнинг хаммасини билсангиз, менинг аралашишимга нима хожат бор эди? – дедим мен унинг гапларини охиригача эшитишга сабрим чидамай.
-Сабр кил, – деди Батинков ва менинг кадахимни яна арокка тулдириб: – Ич, – дея кулимга тутказди.
-Маст килмокчимисизлар, ушанда хамма гапларимизни кулок солмай эшитади, деб уйлаяпсизларми?
-Хеч ким унака деб уйлаётгани йук. Ичсанг сал узингни босиб оласан, – деди устозим.
Мен ичдим. Кайфим бир оз ошди. Шу билан кайфиятим хам кутарилди.
Менинг Батинков билан гаплашишимга, узатилган арокка бир оз термилиб, унинг ичидаги суюкликни сипкоришимни бардош билан кутиб турган Александр Петрович секин гапини давом эттирди:
-Уларга хизмат килишим керак эди. Лекин мен бош тортдим. Чунки каерларнидир портлатишни, одамларнинг тинчини бузишни истамайман. Аввалги огохлантириш учун Серёга кизимни угирлаб кетди. Жамшер А Б Агар мен у айтган беш миллионни берганимда хам Машани кайтармасди. Шунинг учун мен сенга одам юбордим. Шунинг учун уйимни ёкиб юбордим. – у гапидан тухтаб, бир оз уйланиб турди-да, шишанинг огзини тагин очди. – Собир мен сенга каттик ишонгандим. Барибир, Машани олиб келишингни билардим.
Аммо ёнган уйимнинг ёнидаги булган вокеаларни кутмаган эдим. Хайриятки, хаммаси яхшилик билан тугади. Хозир менинг аввалгисидан хам куркамрок уйим бор. Уни хатто Машаям курмаган, – деб Александр Петрович кизига жилмайиб караб куйди.
Маша эса отасига хайрат билан тикилди-да, урнидан туриб отасини кучоклади, сунг юзидан секингина, нозиккина килиб упди ва отасининг кузидан сизиб чиккан ёшини кафти билан артиб куйди.
-Серёга талаб килган пулни мен сенга бераман, – деди кутилмаганда Александр Петрович, кизи жойига келиб утирганидан кейин.
Мен жойимда котиб колдим. Батинков урнидан туриб кетди.
-Петрович, – деди у, – эсинг жойидами? Беш миллион.
-Эсим жойида булгани учун шундай деяпман. Арзимайдими? Ёки камми?
-Бунча пулни каёкдан оласиз? – хайрат билан сурадим мен.
-Бу ёги менинг ишим.
-Жудаям куп, – деди Батинков.
-Мен пул учун килганим йук. Бир тийин хам олмайман, – дедим мен.
-Огайнилар, – деди Александр Петрович, – мен шунча пулни гуримга олиб кетаманми? Битта кизим бор. Унга керагича туплаб куйибман – Швейцария банкида. Ортигини углимдай булиб колган Собирга бераман. Унинг килган хизматлари учун эмас, азбаройи узим яхши куриб колганим учун.
-Барибир, – дедим мен, – бунака пулларни ололмайман. Хаммасини пешона терим билан топмокчиман.
-Унда бир гап, – деб гапга аралашди Маша, – Эдик бизнес билан шугулланади, бошлангич капитални эса кайтариб бермаслик шарти билан отам тулайди.
-Менгаям ёкди шу фикр, – деди бирдан Батинков унинг гапини маъкуллаб.
Менинг эса илгари килган ниятларим эсимга тушди. Узим хам тадбиркорлик билан шугулланишни уйлаб юрган эдим. Шу боисдан хам Машанинг сузлари жуялидай туйилди. Лекин шундай булса-да, уйланиб турган эдим, Александр Петрович:
-Ана, – деди кулиб, – Маша хаммани муаммони хал килиб берди. Пешона теринг билан мол-дунё орттириб оласан.
-Лекин фойда курганимдан кейин пулингизни, барибир, кайтараман.
-У ёгини узинг биласан. Майли, жуда кайтаргинг келса, кайтарарсан, – рози булди Александр Петрович.
Шундан кейин менинг назаримда орадаги англашилмовчиликларнинг хаммаси хавога кутарилди. Аввал янги фикр учун, сунгра менинг бизнесим ривожланиши учун ичдик. Куп утмай хаммамиз яхшигина маст булиб колдик.
Кейинги вокеа качон булди, билмайман, ишкилиб, Маша сог елкамга бошини куйиб турар эди, боя бизни остонада кутиб олган йигит келиб хужайинининг кулогига бир нарсалар деб кетди. Александр Петрович туйкус сергакланди ва урнидан сакраб туриб, дераза ёнига борди-да, пардани очди. Ортидан биз хам уни ёнига келиб пастга карадик. Бизга карама-карши жойлашган каватли уйнинг тагида беш-олтита милиция машинаси турар, уларнинг паналарида ундан зиёд никобдаги харбий куролларини биз турган уй томон укталишиб, бир-бирларига алланималарни кул ишоралари билан тушунтиришаётгани уларнинг тепаларида ёниб турган симёгоч чирокларининг ёругида шундоккина куриниб турарди.
-Шу етмай турувди, – деди Батинков бирдан жахли чикиб. – Александр Петрович, бу ёгига нима дейсан энди, бизни кимга ушлаб бермокчи эдинг? Беш миллион доллар бермокчи эдинг, килиб куйган хизматингга ун минг ваъда килишгандир, хойнахой!
-Володя, улай агар, хеч балодан хабарим йук! Узим хам хайронман.
-Билиб куй, биздан олдин улар сенинг улигингга эга булишади!
Батинковнинг гаплари Александр Петровичга ёмон таъсир килди, шекилли, кузлари олайиб кетди. Довдиради. Кейин куйнидан телефон чикариб, аллакимга кунгирок килди: “Итлар, нима булаяпти? Менинг уйимнинг атрофида “Омон”чилар нима . еб юришибди?! Хаммангнинг бошингни оламан, хозирнинг узида нима гаплигини билиб, менга телефон килинглар!” – дея бакирди. Маша булса уша лахзанинг узида йиглашга тушди. “Ойижон! Ойижонгинам, мениям олдингизга кетгим келаяпти, яшолмайман бошка, э, Худойим!” дея пикилларди у.
-Куркма, – деди Александр Петрович кизини секин кучиб, – отанг тирик экан, сени хурлатиб куймайди. Хаммаси яхши булади, кандайдир англашилмовчилик булган.
-Собир, – деди Батинков унинг гапларига эътибор хам бермай, – хужумга тайёрлан, бу ердан тирик чикиб кетишимиз керак! Мен дераза пардасини озгина очиб пастдагиларнинг хатти-харакатларини кузата бошладим. Назаримда, улар бошка ниятда келганга ухшар эди. Чунки биронтаси хам учинчи каватга караб куймасди. Бир оз утиб эса хаммаси равшан булди. Иккита никобли йигит биз турган уйнинг подъезди томон югурди, хаял утмай колганлари хам уларнинг ортидан чопди. Бирпасда биринчи каватда “тасир-тусур” ук овозлари эшитилди. Кимлардир бакирди, нимадир портлади, кейин яна гала-говур, шундан сунггина шовкин тухтади. Халиги никоб кийган йигитлар олдинма-кетин яна изларига кайтишди. Охиридаги турттаси эса иккита йигитнинг кулларини оркаларига кайириб йулакдан судраб чикишди-да, машинага тикишди.
-Рахмат сенга, Володя, – деди Александр Петрович, пастдагилар машиналарига утириб жунаб кетишганларидан сунг, – дарров узингнинг кимлигингни билдириб куйдинг.
-Дунёда хар нарса булиши мумкин, менинг урнимда булганингда, сен хам шундай уйлаган булардинг. Бировга ишониб булмай колди, – деди Батинков унга жавобан.
-Лекин мен сендан хафа эмасман. Кара-я, кушниларнинг кимлигини билмас эканман, узр, сизларни бир оз ёлгиз колдиришимга тугри келади, – деб Александр Петрович хонадан чикиб кетди.
Уша куни ярим тунгача яйраб утирдик. Машага кимдир кунгирок килди, бирдан унинг юзида табассум пайдо булди. Айланиб келишга отасидан рухсат суради. Лекин изн булмади. Шундан кейин киз кунгирок килган одамга шу ерга келишини илтимос килди. Гушакни куйган киз менинг ёнимга келиб:
-Хафа булмайсан, – дея юзимдан упиб куйди.
-Хафа буладиган иш килмадинг шекилли, – дедим мен жилмайиб.
-Мен бир йигитни яхши куриб колдим. Хозир келади, хаммаларингни таништираман! – деди Маша баралла.
-О-о, зур буларди! – дея чапак чалиб юборди устозим.
Александр Петрович эса чукур хурсиниб куйди. Мен хам ичимда хурсанд булдим. Чунки энди Машани аро йулда колдириб кетдим, деган уйда кийналиб юрмайман.
Орадан ярим соатлар утганидан кейин Маша айтган йигит келди. Шундан сунг маълум булдики, у Петьканинг угли экан. Булар шу киска пайт ичида кандай килиб бир-бирини яхши куриб колганига хайрон эдим. Игор (“куёв”нинг исми шунака экан) биз билан анча бирга утирди, кейин Маша кетишга отасидан изн сурайвергач, иккала ёшга жавоб бериб юбордик.
Факат эркаклар колганимиздан сунг “айниш” бошланди. Килик Батинковдан чикди. Ижро эса Александр Петровичнинг зиммасига “юкланди”. Шундай килиб куз очиб юмгунча бири-биридан гузал учта киз даврамизга келиб кушилди. Батинков узок чидаёлмади. Кизлардан бирининг белидан кучиб бошка хонага кириб кетди. Иккинчиси билан Александр Петрович “шугулланаётган” булса, учинчиси менга насиб буп турган эди. Аммо мен кулимнинг учини хам теккизмадим унга, аксинча, тинмай ичдим. Сунг эшик томондаги диванга бориб чузилдим.
Уйгонганимда куёш терак буйи кутарилган экан. Кузларимни укалаб урнимдан турдим-да, маза килиб керишиб, ювинишга чикдим. Батинков эса нак тушда уйгонди.
-Неча кундан бери факат бугун одамга ухшаб дам олдим, – деди у нонушта пайти.
-Мен хам, – дедим унинг гапини маъкуллаб.
-Петрович кани? – суради Батинков огзидаги лукмани чайнар экан.
-Кетгандир-да бирон ерга, – дедим мен бепарво кул силтаб.
Худди шу махал “бури”нинг узи куринди. Биргалашиб биз билан чой ичди. Шундан кейин мен кетишга рухсат сурадим.
-Бир-икки кун дамингни ол, кейин бораверасан, – деди Александр Петрович.
-Качон уйимга етиб борсам, шунда дам ололаман, – деб унинг таклифини рад этдим.
Шундан кейин уй эгаси йигитларидан бирини чакирди. Нихоятда сипо кийинган озгингина йигит, иккита жомадон кутариб кириб келди. Менинг хайратдан огзим очилиб колган эди.
-Нима бу? – дея сурадим.
-Ваъда, – деди Александр Петрович бемалол.
-Биз келишгандик-ку тунда, – дедим жахлим чикиб.
-Туппа-тугри, бу ундан ортикчаси, – деди у бир туки хам узгармасдан.
-Керакмас! – дедим катъий.
-Унда устозинг олади колганини.
Унинг гапидан кейин Батинков шошиб колди. Кандайдир хаяжон босди уни. Кейин худди мен каби эътироз билдирди. Бирок Александр Петрович ростдан хафа булиб, бойлигини ёкиб юбормокчи булганида, олишга кунди. Шундан сунг мен узимизнинг тумандаги темир йул бекатининг манзилини Петровичга ёзиб бердим.
Орадан икки соат хам утмай самалётда утирардим. Маша кузида ёш билан кузатиб колди. Александр Петрович билан Батинков навбатма-навбат мени махкам багрига босишди.
Парвози сезилмай учаётган самалёт иллюминаторидан пага-пага ок булутларни томоша килиб кетар эканман, Машанинг отаси тамадди киласан, деб кулимга тутказиб юборган сумкани очдим-у. котиб колдим. Унинг ичида ейдиган хеч нарса йук эди. Пачка-пачка долларлар, рубллар алохида-алохида килиб чиройли тахланганди. “Уф-ф, – дея кузимни юмдим, – барибир Александр Петрович узининг айтганини килибди-да”.
Лекин бу сафар ундан куп хам хафа булмадим. Шунча пулни беришга катъи карор килибдими, олишдан бошка чорам хам йук.
Хаммаёкни коронгилик эгаллаб олган махали самалёт ерга кунди. Таксичига борадиган жойни айтган эдим, “Анча узок экан”, деб уйланиб колди. Нархни кутарганимдан сунг дарров рози булди.
Йул-йулакай атрофга, коронгиликка термилиб кетар эканман, тусатдан миямга кабристонга бориш фикри келиб колди. Хайдовчига бу хакда айтмадим. Кунглига хар бало келиши мумкин эди. Аммо кабристон ёнидаги ёнилги куйиш шахобчасининг ёнигача хайдатдим.
Кабристонга кириб борарканман, юрагим “дук-дук” этиб урарди, атрофи баланд тераклар билан уралган ясси бу тепалик, вахималидан-вахимали тус олган, дарахтдаги кушларнинг хар-хар замон баргларни шитирлатишлари, овоз чикаришлари сукунат оламининг важохатини баттар ошириб юборганди. Ичимда билганимча калима кайтардим. Куръон тиловат килдим. Рухим бир оз енгил тортди ва мен илдам юра бошладим.
Онам билан укамнинг кабри ёнма-ён эди. Шу ерга етишим билан беихтиёр тиз чукдим. Кузимдан ёш ихтиёрсиз булокдай отилиб чикди. Укириб йиглаб юбордим. Онамнинг кабрини кучокладим. Узимни хеч тухтатолмайман. Упкам тулиб кетаверди. “Акл-хушимни йигиб олайин, бу киликларим яхши эмас”, деб харчанд уринмайин, лекин, кани энди, узимни тухтата олсам, баттар авжим келади. Укираман. Онажонимдан, укамдан кечирим сурайман. Сассиз замин менинг дардларимга унсиз хамдардлик килаётгандай. (. )
Шу ахволда онам билан укамнинг кабри уртасида ухлаб колибман. Бир махал. тушимда онамни курдим. Худди мен охирги марта кургандай сочлари оппок, юзларини ажин босган. Бошимни силади. Кулимга иссик нон тутказди. Нондан онамнинг хиди уфуриб турарди. Шунча хидлайман, кани энди туйсам! “Болам, – деди онам жилмайиб, – мен сендан хафамасман, отанг билан синглингни, келинимни, неварагинамни эхтиёт кил”. Шундан кейин укам пайдо булди. Унинг кулида копток бор эди. Укам хам жилмаяр, узининг терма командага аъзо булганини айтиб мактанарди. Кувмокчи булиб интилгандим, каёккадир гойиб булиб колди. Канча кидирмай, барибир тополмадим. Кейин бирдан кузим бир неча бор унгимда дуч келган, менга куп ёрдам берган кампирга тушди. “Эй, сиз каердан пайдо булиб колдингиз?” – дея сурадим ундан табассум билан. Шундан дейишим билан у. Аннага айланди. Мен хайратдан донг котиб колдим. Анна эса уша гузал табассумини хадя этиб, ёнимга келди. “Жиннивой, энди тинчидингми? Мендан жудаям хафа булгандинг, шунинг учун сенга доим ёрдам бергим келди. Энди мен тинчман. Бемалол учиб кетавераман. Айтгандай, хотининг нихоятда гузал экан. Кейин битта илтимос, менга хам багишлаб Куръон тиловат килинглар”, деди у. Ажабо, Анна соф узбек тилида гапирар эди. Кувониб кетдим. Куп вактдан бери кунглимда йигилиб колган саволларимга жавоб олмокчи булдим. Бирок улгурмадим. У аста-секин мендан узоклашиб, узоклашиб, сунг бутунлай гойиб булди. Уни хам кидиришга тушдим-у, лекин барибир тополмадим. “Эна! Укажон! Анна!” дея бир неча марталаб чакирдим, аммо уларнинг биронтаси хам куриниш бермади.
“Хов, болам, хов болам!” – деган эркак кишининг овозидан уйгониб кетдим. Аввалига ким экан, деб уйланиб ётдим. Чакирик кайта-кайта такрорланавергач, кузим очилиб кетди. Атроф зим-зиё, дарахт шохлари бир-бирига урилиб, “тасир-тусур” овоз чикаради. Юрагим хаприкиб кетди. “Каердаман?” деган уй миямда пайдо булди-ю, титраб кетдим. “Хов болам!” деган овоз яна эшитилди. “Арвох!” дедим шу он узига-узим ва кузимни чирт юмдим. Бирок шу билан овоз тиниб колмади. Кайта-кайта чакираверди. Лекин кейинги овозлар калтираб эшитилди. Мен кайтадан кузимни очишга узимда куч топдим. Хатто бошимни кутардим ва рупарамда турган коп-кора бир нусхага кузим тушди. “Кимсан?!” дедим имкон кадар каттикрок бакиришга уриниб. “Коровулман”, деди халиги нусха. “Худога шукур-э”, дедим ичимда ва секин урнимдан турдим.
-Узинг кимсан, болам? Бу ерда нима килиб ётибсан? – деди коровул юмшок овозда.
-Энамни согиндим, – дедим мен бошимни эгиб.
-Бу ерда ётишинги яхшимас, юр, – деди у.
Мен бир-бир кадам босиб унинг ёнига бордим. Сунг иккаламиз биргалашиб, пастга тушдик, ундан кейин коровулхонага кирдик. Чирок ёругида сок,оли оппок, пешонаси кенг, уер-бу ери йиртилган чопон кийган кария менга яхшилаб разм солди-да:
-Сени танидим, – деди, – энангни ерга топшираётганингда кургандим. Устингни кокиб, юз-кулингни юв, кейин бафуржа гаплашиб оламиз.
Мен унинг айтганларини бажариш учун ташкарига чикмокчи булганимда унамади:
-Шу ерда ювинавер, хеч нарса килмайди, – деб эскигина тогорани кулбанинг бир чеккасига куйди ва “Узим ювинаман”, дейишимга карамай сув куйиб турди.
Аввал бир пиёладан чой ичдик. Кейин менинг “ёрилгим” келди. Хамма дарду хасратларимни ичимда саклаб туришга кучим етмади. Бошимдан утган барча кечмишларни гапириб бердим. Чол жим туриб эшитди. Орага бирорта хам суз кушиб, гапимни булмади. Мен “тукилиб” булганимдан кейин эса чукур хурсинди-да:
-Болам, намоз укигин, – деди. – Мана шу ерда яшаётганимга уттиз йилча буп колди. Гурковлик киламан. Яхши одамлар казо килганида кон-кон йиглайман. Ёмонларнинг умри тугаган булса Худодан шу бандасининг килган гунохидан утишни сурайман. Мен канча одамнинг гурини казиган булсам, куни келиб кимдир менга казийди. Беайб парвардигор, эртами-кечми хаммамиз унинг олдига борамиз, килган ишларимиз учун хисоб берамиз. Шунинг учун умрингнинг борида, Худога ялин-ёлвор, зора, илтижоларинг Оллох даргохида кабул булса. Кейин бошка кон тукма, жонни Оллох беради. Вакти келганда узи олади. Лекин бирорта бандасининг жонга тегинишга хаки йук. Хатто узиникига хам. Имкон кадар эзгу иш кил. Отанг тирик экан, шу одамнинг дуосини ол.
Бошимни хам килиб гурковнинг хамма гапларини эшитдим. Хамда ичимда катъий онт ичдимки, энди мени суккан такдирларидаям, уруш тугул, огзимдан хакоратли суз чикмайди.
Кабристондан чикканимда тонг энди-энди отиб келмокда эди. Биламан, отам хам, Барно хам хозир уйгок, бири ховли супураяпти, иккинчиси деразадан ташкарига караганча уй суриб утирибди. Кадамим уз-узидан тезлашиб кетди. Охири бунга хам бардошим етмай югуришга тушдим.
Дарвозадан киришим билан ховли супураётган Барнога кузим тушди. У хам мени курди-ю, кулидаги супургисини улоктириб юбориб, югуриб келасола буйнимга осилди. Ярам “чим” этгандай булди.
-Узимнинг гадойим. – деди багримдаги гузал кулогимга шивирлаб.
Охиста унинг юзидан упдим..
Jamsher Baxromov.

Sher yigit kitob

НУРИДДИН ИСМОИЛОВ 2-китоб
УЛИМГА МАХКУМ КИЛИНГАНЛАР ёхуд ШЕР ЙИГИТ
25-якуний кисм

Петька касалхонада колганидан кейин (у Ольганинг кандай касаллик билан улганлигини аникламокчи эди), биз такси тухтатдик. Каерга, нима учун кетаётганлигимизни Батинков менга айтмади. Факат машина куп каватли уйларнинг ёнида тухтаганидан сунг, тушишга шошилмасдан менга юзланди:
-Биз хозир Александр Петровичнинг сен учун олган уйига келдик.
Бу гапни мутлако кутмаганлигим боис унга хайрат билан тикилиб колдим.
-Хуллас, – дея гапини давом этказди Батинков, – сени Петьканинг дала ховлисида колдирганимдан кейин Александр Петровичнинг култепага айланган уйининг ёнида пойлокчилик килдим. Кунглимда Петровични улдириб кетишганига негадир шубхам бор эди. Агар унинг уйи атрофида айланиб юрсам, одамларидан бири албатта келади, деб уйладим. Чунки хали кизини курмаган, унинг сен билан бирга шу ерга келишини Петрович яхши билган, шунинг учун одам жунатишга шубха килмаса хам буларди. Хато килмаган эканман. Хакикатдан хам йигитларидан бири келди. Аввал менга ишонмади. Иккаламиз озгина дуппослашдик. Дарров унинг акли кирди-куйди. Кейин Петровичга кунгирок килиб, менинг сенга тегишли одам эканлигимни айтди. Мени олиб боришга рухсат олгач, йул курсатди.
-Шуни мендан яшириб юрганмидингиз? – дедим устозимнинг кузига тик караб.
-Сени безовта килгим келмади. Узи шундогам чарчаб кетдинг. Озгина дам олсин, деган эдим. Шуям сенга насиб этмади. Маша шу ерда. Петрович хам унинг ёнида булса керак. Хуллас, хамма ишларингга нукта куйилди. Сашага кунглингда айтадиган гапларинг булса деб сени олиб келдим.
-Мен унинг туркига хам карагим келмаяпти. Кизини топган булса, тамом, энди мен кетаверсам хам буларкан.
-Ужарлик килма. Хартугул шунчаки кон кечганинг йук.
-Шунака, лекин мен ундан хеч нима умид килмаганман. Карзим бордай эди. Туладим, энди у билан орамиз очик.
-Нима булган такдирдаям, юр. Колган гапларни кейин гаплашиб олаверамиз, – дея Батинков эшикни очди.
Ноилож унга эргашдим.
Азбаройи боргим келмаганидан базур оёгимни мажбурлаб босар эдим. Дарвоке, оёгимдаги яра энди безовта килмай куйганди.
Учинчи каватга кутарилганимиздан кейин Батинков чиройли накшлар билан безатилган кук эшикнинг кунгирогини босди. Икки-уч дакика кутганимиздан сунг, кулф “шарак-шурук” килди-да, эшик очилди. Остонада елкалари кенг, буйи икки метрлар чамаси, коп-кора муйлови калин, сочини тап-такир килиб олдирган, кора костюм-шим кийган йигит лабида нимтабассум билан бизни кутиб олди.
-Сизларни хужайин анчадан бери кутиб турганди, – деди у йугон овозда.
Ичкарига киришимиз билан каршимизда Александр Петровичнинг узи пайдо булди. У Батинков билан кучоклашиб куришди. Навбат менга келганида, бошдан-оёк караб чикди-да:
-Сен кахрамонсан! Сен менинг тутинган углимсан! – дея кучогини очди.
Бирок мен узимни тортдим. Кахр билан унга тикилдим.
У менинг килигимдан кулди ва бош бармоги билан бурнини артиб куйиб:
-Тушунаман, урнингда мен булганимда пешонангдан отган булардим, – деди ва Батинковга жилмайиб караб куйди. Сунг: – Маша! Маша! – деб оркасига бакирди. – Ким келганини бир курмайсанми?
-Эдик! – деган киз боланинг кичкириги келди ичкаридан.
Бу Маша эди. Бир пайтлар, мен Александр Петровични исмим Элдор деб алдаган эдим. Ушанда эндигина ун саккизга кирган кизалок – Маша, исмимни узига мослаштириб, Эдик куйиб олганди. Куз унгимдан зумда уша – бундан бир неча йил олдинги лахзалар кино ленталаридек утиб кетди.
Куп утмай каршимда пайдо булган Маша узок вакт кузимга тикилиб турди-да, сунг секин кучоклади, юзимдан упди. Унинг куз ёши юзини юва бошлаган эди.
-Мени кечир, – деди Александр Петрович ёнимга келиб елкамга кулини охиста куяр экан. – Шароит шунака буп колди. Хаммасини тушунтириб бераман.
Мен индамадим. Нима хам дердим.
Биз мехмонхонага утдик. Деворлари оч кук рангга буялган, шифтига антика кандил осилган кейинги хонанинг турида кичкинагина шкаф, унинг тепасига кулда чизилган манзарали сурат кирган кишининг дилини яйратар экан. Уртага куйилган узун столнинг усти турли ноз-неъматлару тансик таомлар билан тулдирилибди. Александр Петрович, Батинков, Маша ва мен унинг атрофига куйилган стулларга утирдик. Машанинг отаси чиройли шишали ароклардан бирини очиб, кадахларни тулдирди-да:
-Хозир мана шуни ичамиз, ундан кейин мен сизларга хамма гапни айтиб бераман, – деди табассум билан ва бошкаларни кутиб утирмай кулидаги кадахни бушатиб куя колди.
Унинг ортидан бошкалар, шунингдек, мен хам кадахни кутардим. Афтидан, Александр Петрович бу билан каноатланмади ва яна бир кадах ичди. Сунгра газак килмасдан лабини артди. Унинг юзи дарров кайгули тус
олган эди.
-Собир, – деди мунгли охангда, – мен сенинг олдингда канчалик карздорлигимни яхши биламан.
-Бу гапларни айтишнинг хожати йук, – дедим ва кайфиятим тушиб кетганидан менга арок куйиб мулозамат курсатишларига караб утирмасдан узим кадахни тулдирдим хамда худди Александр Петровичдай ичиб, лабимни артиб куя колдим.
-Собир, – деди ёнимда утирган Батинков, – сенга хамманинг гапини эшитишни ургатган эдим-ку, хар кандай шароитда, узинг урганган нарсадан четга чикиб кетмаслигинг керак.
-Миямга хеч нарса сигмаяпти, хаммасидан безиб кетдим, – дедим мен ва бошимни кафтларим орасига олдим.
-Биламан, – деди Александр Петрович, – гапларимни эшитиш у ёкда турсин, узимни куришга кузинг йук. Шундай булсаям, ичимда сенга айтишим керак булган гаплар тулиб кетган. Айтмасам ёрилиб кетаман. Хуллас, уйимни ёкиб юборишимга куп сабаблар бор эди. Анави, сизлар йук килган Серёга узи якиндагина пайдо булганди. Шунга карамай унинг кули жуда узун эди. Албатта, уз-узидан узун булиб колгани йук. Халкаро экстремистик ташкилотнинг буюртмаларини бажарарди. Чет элдан пул сувдай окиб келарди унга. Кизимни угирлаб, эвазига беш миллион суради. Умуман олганда, бу пуллар унинг учун сарик чакадай бир гап. Максади, тугрироги, олган курсатмаси бошкача эди.
-Агар шуларнинг хаммасини билсангиз, менинг аралашишимга нима хожат бор эди? – дедим мен унинг гапларини охиригача эшитишга сабрим чидамай.
-Сабр кил, – деди Батинков ва менинг кадахимни яна арокка тулдириб: – Ич, – дея кулимга тутказди.
-Маст килмокчимисизлар, ушанда хамма гапларимизни кулок солмай эшитади, деб уйлаяпсизларми?
-Хеч ким унака деб уйлаётгани йук. Ичсанг сал узингни босиб оласан, – деди устозим.
Мен ичдим. Кайфим бир оз ошди. Шу билан кайфиятим хам кутарилди.
Менинг Батинков билан гаплашишимга, узатилган арокка бир оз термилиб, унинг ичидаги суюкликни сипкоришимни бардош билан кутиб турган Александр Петрович секин гапини давом эттирди:
-Уларга хизмат килишим керак эди. Лекин мен бош тортдим. Чунки каерларнидир портлатишни, одамларнинг тинчини бузишни истамайман. Аввалги огохлантириш учун Серёга кизимни угирлаб кетди. Жамшер А Б Агар мен у айтган беш миллионни берганимда хам Машани кайтармасди. Шунинг учун мен сенга одам юбордим. Шунинг учун уйимни ёкиб юбордим. – у гапидан тухтаб, бир оз уйланиб турди-да, шишанинг огзини тагин очди. – Собир мен сенга каттик ишонгандим. Барибир, Машани олиб келишингни билардим.
Аммо ёнган уйимнинг ёнидаги булган вокеаларни кутмаган эдим. Хайриятки, хаммаси яхшилик билан тугади. Хозир менинг аввалгисидан хам куркамрок уйим бор. Уни хатто Машаям курмаган, – деб Александр Петрович кизига жилмайиб караб куйди.
Маша эса отасига хайрат билан тикилди-да, урнидан туриб отасини кучоклади, сунг юзидан секингина, нозиккина килиб упди ва отасининг кузидан сизиб чиккан ёшини кафти билан артиб куйди.
-Серёга талаб килган пулни мен сенга бераман, – деди кутилмаганда Александр Петрович, кизи жойига келиб утирганидан кейин.
Мен жойимда котиб колдим. Батинков урнидан туриб кетди.
-Петрович, – деди у, – эсинг жойидами? Беш миллион.
-Эсим жойида булгани учун шундай деяпман. Арзимайдими? Ёки камми?
-Бунча пулни каёкдан оласиз? – хайрат билан сурадим мен.
-Бу ёги менинг ишим.
-Жудаям куп, – деди Батинков.
-Мен пул учун килганим йук. Бир тийин хам олмайман, – дедим мен.
-Огайнилар, – деди Александр Петрович, – мен шунча пулни гуримга олиб кетаманми? Битта кизим бор. Унга керагича туплаб куйибман – Швейцария банкида. Ортигини углимдай булиб колган Собирга бераман. Унинг килган хизматлари учун эмас, азбаройи узим яхши куриб колганим учун.
-Барибир, – дедим мен, – бунака пулларни ололмайман. Хаммасини пешона терим билан топмокчиман.
-Унда бир гап, – деб гапга аралашди Маша, – Эдик бизнес билан шугулланади, бошлангич капитални эса кайтариб бермаслик шарти билан отам тулайди.
-Менгаям ёкди шу фикр, – деди бирдан Батинков унинг гапини маъкуллаб.
Менинг эса илгари килган ниятларим эсимга тушди. Узим хам тадбиркорлик билан шугулланишни уйлаб юрган эдим. Шу боисдан хам Машанинг сузлари жуялидай туйилди. Лекин шундай булса-да, уйланиб турган эдим, Александр Петрович:
-Ана, – деди кулиб, – Маша хаммани муаммони хал килиб берди. Пешона теринг билан мол-дунё орттириб оласан.
-Лекин фойда курганимдан кейин пулингизни, барибир, кайтараман.
-У ёгини узинг биласан. Майли, жуда кайтаргинг келса, кайтарарсан, – рози булди Александр Петрович.
Шундан кейин менинг назаримда орадаги англашилмовчиликларнинг хаммаси хавога кутарилди. Аввал янги фикр учун, сунгра менинг бизнесим ривожланиши учун ичдик. Куп утмай хаммамиз яхшигина маст булиб колдик.
Кейинги вокеа качон булди, билмайман, ишкилиб, Маша сог елкамга бошини куйиб турар эди, боя бизни остонада кутиб олган йигит келиб хужайинининг кулогига бир нарсалар деб кетди. Александр Петрович туйкус сергакланди ва урнидан сакраб туриб, дераза ёнига борди-да, пардани очди. Ортидан биз хам уни ёнига келиб пастга карадик. Бизга карама-карши жойлашган каватли уйнинг тагида беш-олтита милиция машинаси турар, уларнинг паналарида ундан зиёд никобдаги харбий куролларини биз турган уй томон укталишиб, бир-бирларига алланималарни кул ишоралари билан тушунтиришаётгани уларнинг тепаларида ёниб турган симёгоч чирокларининг ёругида шундоккина куриниб турарди.
-Шу етмай турувди, – деди Батинков бирдан жахли чикиб. – Александр Петрович, бу ёгига нима дейсан энди, бизни кимга ушлаб бермокчи эдинг? Беш миллион доллар бермокчи эдинг, килиб куйган хизматингга ун минг ваъда килишгандир, хойнахой!
-Володя, улай агар, хеч балодан хабарим йук! Узим хам хайронман.
-Билиб куй, биздан олдин улар сенинг улигингга эга булишади!
Батинковнинг гаплари Александр Петровичга ёмон таъсир килди, шекилли, кузлари олайиб кетди. Довдиради. Кейин куйнидан телефон чикариб, аллакимга кунгирок килди: “Итлар, нима булаяпти? Менинг уйимнинг атрофида “Омон”чилар нима . еб юришибди?! Хаммангнинг бошингни оламан, хозирнинг узида нима гаплигини билиб, менга телефон килинглар!” – дея бакирди. Маша булса уша лахзанинг узида йиглашга тушди. “Ойижон! Ойижонгинам, мениям олдингизга кетгим келаяпти, яшолмайман бошка, э, Худойим!” дея пикилларди у.
-Куркма, – деди Александр Петрович кизини секин кучиб, – отанг тирик экан, сени хурлатиб куймайди. Хаммаси яхши булади, кандайдир англашилмовчилик булган.
-Собир, – деди Батинков унинг гапларига эътибор хам бермай, – хужумга тайёрлан, бу ердан тирик чикиб кетишимиз керак! Мен дераза пардасини озгина очиб пастдагиларнинг хатти-харакатларини кузата бошладим. Назаримда, улар бошка ниятда келганга ухшар эди. Чунки биронтаси хам учинчи каватга караб куймасди. Бир оз утиб эса хаммаси равшан булди. Иккита никобли йигит биз турган уйнинг подъезди томон югурди, хаял утмай колганлари хам уларнинг ортидан чопди. Бирпасда биринчи каватда “тасир-тусур” ук овозлари эшитилди. Кимлардир бакирди, нимадир портлади, кейин яна гала-говур, шундан сунггина шовкин тухтади. Халиги никоб кийган йигитлар олдинма-кетин яна изларига кайтишди. Охиридаги турттаси эса иккита йигитнинг кулларини оркаларига кайириб йулакдан судраб чикишди-да, машинага тикишди.
-Рахмат сенга, Володя, – деди Александр Петрович, пастдагилар машиналарига утириб жунаб кетишганларидан сунг, – дарров узингнинг кимлигингни билдириб куйдинг.
-Дунёда хар нарса булиши мумкин, менинг урнимда булганингда, сен хам шундай уйлаган булардинг. Бировга ишониб булмай колди, – деди Батинков унга жавобан.
-Лекин мен сендан хафа эмасман. Кара-я, кушниларнинг кимлигини билмас эканман, узр, сизларни бир оз ёлгиз колдиришимга тугри келади, – деб Александр Петрович хонадан чикиб кетди.
Уша куни ярим тунгача яйраб утирдик. Машага кимдир кунгирок килди, бирдан унинг юзида табассум пайдо булди. Айланиб келишга отасидан рухсат суради. Лекин изн булмади. Шундан кейин киз кунгирок килган одамга шу ерга келишини илтимос килди. Гушакни куйган киз менинг ёнимга келиб:
-Хафа булмайсан, – дея юзимдан упиб куйди.
-Хафа буладиган иш килмадинг шекилли, – дедим мен жилмайиб.
-Мен бир йигитни яхши куриб колдим. Хозир келади, хаммаларингни таништираман! – деди Маша баралла.
-О-о, зур буларди! – дея чапак чалиб юборди устозим.
Александр Петрович эса чукур хурсиниб куйди. Мен хам ичимда хурсанд булдим. Чунки энди Машани аро йулда колдириб кетдим, деган уйда кийналиб юрмайман.
Орадан ярим соатлар утганидан кейин Маша айтган йигит келди. Шундан сунг маълум булдики, у Петьканинг угли экан. Булар шу киска пайт ичида кандай килиб бир-бирини яхши куриб колганига хайрон эдим. Игор (“куёв”нинг исми шунака экан) биз билан анча бирга утирди, кейин Маша кетишга отасидан изн сурайвергач, иккала ёшга жавоб бериб юбордик.
Факат эркаклар колганимиздан сунг “айниш” бошланди. Килик Батинковдан чикди. Ижро эса Александр Петровичнинг зиммасига “юкланди”. Шундай килиб куз очиб юмгунча бири-биридан гузал учта киз даврамизга келиб кушилди. Батинков узок чидаёлмади. Кизлардан бирининг белидан кучиб бошка хонага кириб кетди. Иккинчиси билан Александр Петрович “шугулланаётган” булса, учинчиси менга насиб буп турган эди. Аммо мен кулимнинг учини хам теккизмадим унга, аксинча, тинмай ичдим. Сунг эшик томондаги диванга бориб чузилдим.
Уйгонганимда куёш терак буйи кутарилган экан. Кузларимни укалаб урнимдан турдим-да, маза килиб керишиб, ювинишга чикдим. Батинков эса нак тушда уйгонди.
-Неча кундан бери факат бугун одамга ухшаб дам олдим, – деди у нонушта пайти.
-Мен хам, – дедим унинг гапини маъкуллаб.
-Петрович кани? – суради Батинков огзидаги лукмани чайнар экан.
-Кетгандир-да бирон ерга, – дедим мен бепарво кул силтаб.
Худди шу махал “бури”нинг узи куринди. Биргалашиб биз билан чой ичди. Шундан кейин мен кетишга рухсат сурадим.
-Бир-икки кун дамингни ол, кейин бораверасан, – деди Александр Петрович.
-Качон уйимга етиб борсам, шунда дам ололаман, – деб унинг таклифини рад этдим.
Шундан кейин уй эгаси йигитларидан бирини чакирди. Нихоятда сипо кийинган озгингина йигит, иккита жомадон кутариб кириб келди. Менинг хайратдан огзим очилиб колган эди.
-Нима бу? – дея сурадим.
-Ваъда, – деди Александр Петрович бемалол.
-Биз келишгандик-ку тунда, – дедим жахлим чикиб.
-Туппа-тугри, бу ундан ортикчаси, – деди у бир туки хам узгармасдан.
-Керакмас! – дедим катъий.
-Унда устозинг олади колганини.
Унинг гапидан кейин Батинков шошиб колди. Кандайдир хаяжон босди уни. Кейин худди мен каби эътироз билдирди. Бирок Александр Петрович ростдан хафа булиб, бойлигини ёкиб юбормокчи булганида, олишга кунди. Шундан сунг мен узимизнинг тумандаги темир йул бекатининг манзилини Петровичга ёзиб бердим.
Орадан икки соат хам утмай самалётда утирардим. Маша кузида ёш билан кузатиб колди. Александр Петрович билан Батинков навбатма-навбат мени махкам багрига босишди.
Парвози сезилмай учаётган самалёт иллюминаторидан пага-пага ок булутларни томоша килиб кетар эканман, Машанинг отаси тамадди киласан, деб кулимга тутказиб юборган сумкани очдим-у. котиб колдим. Унинг ичида ейдиган хеч нарса йук эди. Пачка-пачка долларлар, рубллар алохида-алохида килиб чиройли тахланганди. “Уф-ф, – дея кузимни юмдим, – барибир Александр Петрович узининг айтганини килибди-да”.
Лекин бу сафар ундан куп хам хафа булмадим. Шунча пулни беришга катъи карор килибдими, олишдан бошка чорам хам йук.
Хаммаёкни коронгилик эгаллаб олган махали самалёт ерга кунди. Таксичига борадиган жойни айтган эдим, “Анча узок экан”, деб уйланиб колди. Нархни кутарганимдан сунг дарров рози булди.
Йул-йулакай атрофга, коронгиликка термилиб кетар эканман, тусатдан миямга кабристонга бориш фикри келиб колди. Хайдовчига бу хакда айтмадим. Кунглига хар бало келиши мумкин эди. Аммо кабристон ёнидаги ёнилги куйиш шахобчасининг ёнигача хайдатдим.
Кабристонга кириб борарканман, юрагим “дук-дук” этиб урарди, атрофи баланд тераклар билан уралган ясси бу тепалик, вахималидан-вахимали тус олган, дарахтдаги кушларнинг хар-хар замон баргларни шитирлатишлари, овоз чикаришлари сукунат оламининг важохатини баттар ошириб юборганди. Ичимда билганимча калима кайтардим. Куръон тиловат килдим. Рухим бир оз енгил тортди ва мен илдам юра бошладим.
Онам билан укамнинг кабри ёнма-ён эди. Шу ерга етишим билан беихтиёр тиз чукдим. Кузимдан ёш ихтиёрсиз булокдай отилиб чикди. Укириб йиглаб юбордим. Онамнинг кабрини кучокладим. Узимни хеч тухтатолмайман. Упкам тулиб кетаверди. “Акл-хушимни йигиб олайин, бу киликларим яхши эмас”, деб харчанд уринмайин, лекин, кани энди, узимни тухтата олсам, баттар авжим келади. Укираман. Онажонимдан, укамдан кечирим сурайман. Сассиз замин менинг дардларимга унсиз хамдардлик килаётгандай. (. )
Шу ахволда онам билан укамнинг кабри уртасида ухлаб колибман. Бир махал. тушимда онамни курдим. Худди мен охирги марта кургандай сочлари оппок, юзларини ажин босган. Бошимни силади. Кулимга иссик нон тутказди. Нондан онамнинг хиди уфуриб турарди. Шунча хидлайман, кани энди туйсам! “Болам, – деди онам жилмайиб, – мен сендан хафамасман, отанг билан синглингни, келинимни, неварагинамни эхтиёт кил”. Шундан кейин укам пайдо булди. Унинг кулида копток бор эди. Укам хам жилмаяр, узининг терма командага аъзо булганини айтиб мактанарди. Кувмокчи булиб интилгандим, каёккадир гойиб булиб колди. Канча кидирмай, барибир тополмадим. Кейин бирдан кузим бир неча бор унгимда дуч келган, менга куп ёрдам берган кампирга тушди. “Эй, сиз каердан пайдо булиб колдингиз?” – дея сурадим ундан табассум билан. Шундан дейишим билан у. Аннага айланди. Мен хайратдан донг котиб колдим. Анна эса уша гузал табассумини хадя этиб, ёнимга келди. “Жиннивой, энди тинчидингми? Мендан жудаям хафа булгандинг, шунинг учун сенга доим ёрдам бергим келди. Энди мен тинчман. Бемалол учиб кетавераман. Айтгандай, хотининг нихоятда гузал экан. Кейин битта илтимос, менга хам багишлаб Куръон тиловат килинглар”, деди у. Ажабо, Анна соф узбек тилида гапирар эди. Кувониб кетдим. Куп вактдан бери кунглимда йигилиб колган саволларимга жавоб олмокчи булдим. Бирок улгурмадим. У аста-секин мендан узоклашиб, узоклашиб, сунг бутунлай гойиб булди. Уни хам кидиришга тушдим-у, лекин барибир тополмадим. “Эна! Укажон! Анна!” дея бир неча марталаб чакирдим, аммо уларнинг биронтаси хам куриниш бермади.
“Хов, болам, хов болам!” – деган эркак кишининг овозидан уйгониб кетдим. Аввалига ким экан, деб уйланиб ётдим. Чакирик кайта-кайта такрорланавергач, кузим очилиб кетди. Атроф зим-зиё, дарахт шохлари бир-бирига урилиб, “тасир-тусур” овоз чикаради. Юрагим хаприкиб кетди. “Каердаман?” деган уй миямда пайдо булди-ю, титраб кетдим. “Хов болам!” деган овоз яна эшитилди. “Арвох!” дедим шу он узига-узим ва кузимни чирт юмдим. Бирок шу билан овоз тиниб колмади. Кайта-кайта чакираверди. Лекин кейинги овозлар калтираб эшитилди. Мен кайтадан кузимни очишга узимда куч топдим. Хатто бошимни кутардим ва рупарамда турган коп-кора бир нусхага кузим тушди. “Кимсан?!” дедим имкон кадар каттикрок бакиришга уриниб. “Коровулман”, деди халиги нусха. “Худога шукур-э”, дедим ичимда ва секин урнимдан турдим.
-Узинг кимсан, болам? Бу ерда нима килиб ётибсан? – деди коровул юмшок овозда.
-Энамни согиндим, – дедим мен бошимни эгиб.
-Бу ерда ётишинги яхшимас, юр, – деди у.
Мен бир-бир кадам босиб унинг ёнига бордим. Сунг иккаламиз биргалашиб, пастга тушдик, ундан кейин коровулхонага кирдик. Чирок ёругида сок,оли оппок, пешонаси кенг, уер-бу ери йиртилган чопон кийган кария менга яхшилаб разм солди-да:
-Сени танидим, – деди, – энангни ерга топшираётганингда кургандим. Устингни кокиб, юз-кулингни юв, кейин бафуржа гаплашиб оламиз.
Мен унинг айтганларини бажариш учун ташкарига чикмокчи булганимда унамади:
-Шу ерда ювинавер, хеч нарса килмайди, – деб эскигина тогорани кулбанинг бир чеккасига куйди ва “Узим ювинаман”, дейишимга карамай сув куйиб турди.
Аввал бир пиёладан чой ичдик. Кейин менинг “ёрилгим” келди. Хамма дарду хасратларимни ичимда саклаб туришга кучим етмади. Бошимдан утган барча кечмишларни гапириб бердим. Чол жим туриб эшитди. Орага бирорта хам суз кушиб, гапимни булмади. Мен “тукилиб” булганимдан кейин эса чукур хурсинди-да:
-Болам, намоз укигин, – деди. – Мана шу ерда яшаётганимга уттиз йилча буп колди. Гурковлик киламан. Яхши одамлар казо килганида кон-кон йиглайман. Ёмонларнинг умри тугаган булса Худодан шу бандасининг килган гунохидан утишни сурайман. Мен канча одамнинг гурини казиган булсам, куни келиб кимдир менга казийди. Беайб парвардигор, эртами-кечми хаммамиз унинг олдига борамиз, килган ишларимиз учун хисоб берамиз. Шунинг учун умрингнинг борида, Худога ялин-ёлвор, зора, илтижоларинг Оллох даргохида кабул булса. Кейин бошка кон тукма, жонни Оллох беради. Вакти келганда узи олади. Лекин бирорта бандасининг жонга тегинишга хаки йук. Хатто узиникига хам. Имкон кадар эзгу иш кил. Отанг тирик экан, шу одамнинг дуосини ол.
Бошимни хам килиб гурковнинг хамма гапларини эшитдим. Хамда ичимда катъий онт ичдимки, энди мени суккан такдирларидаям, уруш тугул, огзимдан хакоратли суз чикмайди.
Кабристондан чикканимда тонг энди-энди отиб келмокда эди. Биламан, отам хам, Барно хам хозир уйгок, бири ховли супураяпти, иккинчиси деразадан ташкарига караганча уй суриб утирибди. Кадамим уз-узидан тезлашиб кетди. Охири бунга хам бардошим етмай югуришга тушдим.
Дарвозадан киришим билан ховли супураётган Барнога кузим тушди. У хам мени курди-ю, кулидаги супургисини улоктириб юбориб, югуриб келасола буйнимга осилди. Ярам “чим” этгандай булди.
-Узимнинг гадойим. – деди багримдаги гузал кулогимга шивирлаб.
Охиста унинг юзидан упдим..
Jamsher Baxromov.

Ушбу китобни ёзишда менга коттадан котта ёрдам берган Гуё опа Саидгалиевнага коттакон рахмат. Доим сог болсин.
Китобни эринмасдан укиганларга хам коттакон рахмат вохтим бомий ёзмай колган вохтларимда уришиб дакки берган ока-ю опаларга хам РАХМАТ. доим бор болишсин. Эринмасдан комментарияда чиройли тилаклар билдирган хамма яхшиларга хам алохида РАХМАТ.

Sher yigit kitob skachat — Рейтинг сайтов по тематике

Diese Website steht zum Verkauf! skachat.com ist die beste Quelle für alle Informationen die Sie suchen. Von allgemeinen Themen bis hin zu speziellen Sachverhalten, finden Sie auf skachat.com alles. Wir hoffen, dass Sie hier das Gesuchte finden!

Google PageRank: 0 из 10 Яндекс ТИЦ: 0

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

Google PageRank: 0 из 10 Яндекс ТИЦ: 0

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

Skachat-Deposit.3dn.ru – Скачать бесплатно c файлообменников. Лучшие программы с файлообменников.

skachat-deposit.3dn.ru, depositfiles , letitbit , turbobit , файлообменник

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

На сайте skachat-pesnyu.ru собраны гигабайты песен и музыкальных треков

Рейтинг Alexa: #9,763,227 Google PageRank: 0 из 10 Яндекс ТИЦ: 0

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

Google PageRank: 0 из 10 Яндекс ТИЦ: 0

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

Google PageRank: 0 из 10 Яндекс ТИЦ: 0

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

Google PageRank: 1 из 10

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

English grammar exercises and answers

школьный , учебник , online , алфавит , английский

Рейтинг Alexa: #2,086,112 Google PageRank: 2 из 10

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )
0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

SmS tabrik – SmS sherlar, tabrik sher, sevgi haqida sherlar, tugilgan kun haqida tabrik sherlar, juma tabriklari, prikol sherlar, sog’inch ayriliq armon sms sherlar

sms , sher , tabrik , tilak , smslar

Рейтинг Alexa: #17,485,116 Google PageRank: 0 из 10 Яндекс ТИЦ: 0

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

SmS tabrik – SmS sherlar, tabrik sher, sevgi haqida sherlar, tugilgan kun haqida tabrik sherlar, juma tabriklari, prikol sherlar, sog’inch ayriliq armon sms sherlar

sms , sher , tabrik , tilak , smslar

0 / 5.0 оценка (Голосов: 0 )

Динамика популярности – Sher yigit kitob skachat

Google Тренды это диаграмма для отслеживания сезонности ключевых слов. Этот график позволяет лучше понять сезонное изменение полулярности запросов по определенной тематике.

Значения приведены относительно максимума, который принят за 100. Чтобы увидеть более подробную информацию о количестве запросов в определенный момент времени, наведите указатель на график.

Все товарные знаки и торговые марки являются собственностью их владельцев и используются здесь исключительно в целях идентификации.