Vatan haqida sara she rlar to plami uzbekcha she r
Himmati baland o‘zing,
Xurshid Davron. Vatan haqida she’rlar
Дилингизда бўлсин қувончи ғами,
Китобларда эмас, қоғозда эмас.
Бўзда яшайсизми, Бухородами,
Сиз билан баробар у олсин нафас.
Болангизни белаб қўйинг туш пайти,
Толлар беланчакни учирсин кўкка.
Аммо сиз бошида аллалар айтинг,
Ватан туйғусини солинг юракка.
Айтинг, далаларда эгилган лаҳза,
Айтинг, қуёш қонга ботиб ётганда.
Айтинг, қувончу ғам солганда ларза,
Айтинг, оқ кўйлакли тонглар отганда.
Жанозада йиғлаб аллалар айтинг,
Айтинг, шуурлару курашлар аро.
Токи қалбимизда жўш урган туйғу
Фарзандлар қалбида берсин акс-садо.
Она Тўмариснинг шонли қисмати,
Жалолиддин тиғи таратган жаранг,
Бизнинг юраккача, балки, етмасди,
Бўлмаганда, халқим, алланг — хотиранг.
Беруний юлдузи, Сино каҳкашони
Фалакдан йўлимиз ёритиб боқсин.
Маҳмуд Торобийнинг муқаддас қони
Фарзандлар қалбида жўш уриб оқсин.
Ҳазрат Соҳибқирон тузукларидан
Кўчиб,ификрларни ёритсин сурур,
Дилларни чароғон этсин Навоий
Қалами таратган ҳикматли шуур.
Мирзо Улуғбекнинг расадин тоқи,
Юрган йўлимизга нурлар тўшасин,
Ватан деб жон берган ҳар ботир хоки
Дилда нафас олсин, дилда яшасин.
Ватан – юракдаги қувонч, қайғу, шашт,
Уни тирик сақлар юракдаги сас.
Ватан – бамисоли қуёшга ўхшаш,
Ватан ҳам одамдек олади нафас.
МУҚАДДАС СЎЗИМ: ВАТАНДИР
Кўнгил кимни севса, у кўзда турар,
Неча боқмасин кўз, яна орзулар.
Дил орзу-тилаги нима бўлса гар
Оғизга сўзга очгач у тилга чиқар.
Юсуф Хос Ҳожиб. Қутадғу билик. XI аср.
Бу кўнгил Ватан дер, кўзимда Ватан,
Неча боқмасин кўз, яна Ватан дер.
Қалбимнинг энг чуқур ерида ётган
Муқаддас, муқаддам сўзим Ватандир.
Тунлари кўзимда йиғлади Ватан,
Йиғлади Варахша, йиғлади Гурганж
Кўзим томчилари қуёшдан улкан,
Кўзим томчилари гоҳ қондир, гоҳ ганж.
Бу кўнгил эрк деди, кўзимдадир эрк,
Кўзимда осмону эркин учган қуш.
Кўксимда орзулар бефано, тирик,
Занжирлар, сиртмоқлар узилди нақ туш.
Тунлари кўзимда йиғлади қуёш,
Йиғлади юлдузлар, йиғлади ҳилол.
Кўзим томчилари гоҳ муздир, гоҳ тош,
Кўзим томчилари – мен севган аёл.
Бу кўнгил улус дер, сени дер, халқим,
Севгилим, овунчим, кўрар кўзим сен.
Қорачиғим аро нур бўлиб балқдинг,
Юрагим тубидан оққан сўзим сен.
Тунлари кўзимда, халқим, йиғладинг,
Йиғлади Навоий, йиғлади Бобир.
Кўзим томчилари гоҳ гул, гоҳ тикан,
Кўзим томчилари гоҳи наводир.
…Бу кўнгил Ватан дер, аммо кўзимда
Елади Широқнинг оқ арғумоғи.
Юрак-ку Ватан дер, аммо бўғзимда
Машрабни маҳв этган дорнинг сиртмоғи.
Бу кўнгил Ватан – дер, аммо ўша он
Кўзимни ёшлатар Қутайба, Боту.
Юрак-ку Ватан дер, аммо уйғонар
Кўзим томчисида босқинлар ўти.
Бу кўнгил Ватан дер, аммо кўксимда
Хоин санчган пичоқ шимиради қон.
Ётурман сарғайган ўтлар устида.
Чериклар ўтади жанггоҳлар томон.
Анғизлар шивирлар қулоғимга жим:
“Турақол, турақол, кутмоқда Ватан”.
Бу кўнгил Ватан дер ва она қуёш
Нурини шимириб мен тириламан.
Ва бағрим туяди озод, бепоён,
Улуғ Ватанимнинг муҳаббатини.
Уйғонган томирда куйлай бошлар қон,
Куйлайди Ватанга садоқатини.
Боқурман теграмда яшнайди ўлкам,
Боқурман теграмда куйлайди баҳор.
Ва қуёш кезади самода улкан,
Унинг қўшиғида олий тилак бор.
Бу қуёш бор экан тирикдирман мен,
Бу кўнгил энтикиб яна Ватан дер.
Қалбимнинг энг чуқур ерида ётган
Энг қутлуғ, ягона сўзим Ватандир.
ЖОНИМ ИЧРА ЖОНИМДУРСАН
Бу дунёда жаннатмонанд ерлар бисёр,
Бу дунёда оқу қаро эллар бисёр,
Аммо йўқдир бу дунёда сендек диёр,
Жоним ичра жонимдурсан, Ўзбекистон.
Тупроғингда аждодларим изи қолган,
Боболарим терларининг тузи қолган,
Ҳар гардида момоларим кўзи қолган
Жоним ичра жонимдурсан, Ўзбекистон.
Ўзбек элим, нури дийдам, қароғимсан,
Ўзбек элим, осмониму тупроғимсан,
Ҳам қувончим, ҳам бахтиму фироғимсан,
Жоним ичра жонимдурсан, Ўзбекистон.
Бешигингда аллаладинг дунёларни,
Дунё очган неча–неча даҳоларни,
Болам дединг юраклари адоларни,
Жоним ичра жонимдурсан, Ўзбекистон.
Соҳибқирон қўлларида қалқон бўлдинг,
Улуғбекнинг нигоҳида осмон бўлдинг,
Мирзо Бобур юрагида армон бўлдинг,
Жоним ичра жонимдурсан, Ўзбекистон.
Қўли қадоқ деҳқон элим, султон элим,
Кўкси юртга доим балогардон элим,
Ўз юртига соҳибқирон ҳоқон элим,
Жоним ичра жонимдурсан, Ўзбекистон.
ВАТАН ДЕВОРЛАРИ
Бу деворлар – бизнинг елкамиз,
Бу деворлар – оёқларимиз.
Елкамизда она ўлкамиз –
Кую баёт, қир, боғларимиз.
Сўзимиздир – деворда ҳар тош,
Кўзимиздир – тошдаги бўёқ.
Изимиздир – юртдаги ҳар бир
Қалъа, қаср, мадраса, чортоқ.
Миноралар – қаддимиз бизнинг,
Сардобалар – бизнинг кўз ёшлар.
Битик тошдир ҳар бири, ўқинг,
Пойдеворга тахланган тошлар.
Бўлмаганда гар Шохизинда,
Ё Хиванинг Калта минори –
Юрак деган қутлуғ заминда
Юксалмасди Ғурур чинори.
Бўлмаганда Гўри Амирнинг
Тошларига битилган кўклам –
Ҳайратланиб қошида сирнинг,
Виқор билан тўлмасди кўкрак.
Юрмас эдик бунчалар тетик,
Бўлмас эди танда руҳ обод.
Бор бўларди юракда кемтик –
Бўлмаганда оддий Руҳобод.
Имом Бухори-ю Шоҳи Нақшбанд
Имом Термизи-ю, Нажмиддин Кубро —
Боболарнинг равшан имони
Юракларга беради оро.
Биз уларни билмасак агар
Порламасди бунча кўзимиз.
Осмонларни титратмас эди
Шеър айтганда сас, овозимиз.
Она деймиз Ватанни!
Ватан –
Шу Регистон, шу Ичанқалъа.
Болаликдан улар бизларнинг
Бошимизда айтмишлар алла.
Ватандир – ер остидан бирдан,
Қадим қўшиқ парчаси каби,
Селлар ўтиб, кўзга ташланган
Битик тошлар – боболар қалби.
Қалъаларнинг кўксига ботган
Ўқлар изи – ярасига боқ!
Улар – дилда оғриқ уйғотган
Бужур яра, изтироб, ингроқ.
Уларни сен ўйилган кўз деб
Ўйламагин – кўради улар.
Улар яшар дунёда биз деб,
Қадамимиз тузатиб турар.
Улар қадди букилса агар,
Елкамизни тутайлик дарров.
Қулаётган минор олдидан
Бефарқ ўтган ажнабиймас, ёв!
Зилзилани кутган асбобдек
Сергак бўлсин доимо юрак.
Алдамасин худди саробдек
Алдоқчи ҳис, ўткинчи эрмак.
Елкаларни тутайлик, токи
Қудрат билан тўлсин елкамиз.
Елкамизда кўзимиз оқу
Қораси – юрт, она ўлкамиз.
Елкаларни тутинг… Деворлар
Чўкиб борар – Вақт қилмас шафқат.
Қулаганда… Қулайди улар
Болаларнинг устига фақат.
ВАТАН ҲАҚИДА ШЕЪР
Дунё кезиб гўзал-гўзал юртлар кўрдим,
Жаннатмонанд ўлкаларда ҳайрон юрдим,
Аммо, сендек юрагимга азиз бзлган
Бирор юртни тополмадим, она юртим!
Мен нонингдан ширинроқ нон тополмадим,
Мен номингдан азизроқ ном тополмадим,
Шонингдан ҳам юксакроқ тополмадим,
Тарихларда номи юксак, она юртим!
Хору хасинг азизроқдир жавҳарлардан,
Тупроғингнинг гарди лазиз гавҳарлардан,
«Дунё кўрки менман» деган шаҳарлардан
Сиқимгина хокинг азиз, она юртим!
Истиқлолинг муътабардир онамдайин,
Бамисоли онам айтган алладайин,
Аждодларим қони томган даладайин,
Муқаддассан, мукаррамсан, она юртим!
Eng aziz va eng buyuk bayram – xalqimiz asrlar davomida orziqib, intilib kutgan, hayotimizning ma’no-mazmuni, ongu shuurimizni tubdan o‘zgartirgan Mustaqillik kuni bilan samimiy muborakbod etamiz!
Xurshid DAVRON
VATAN HAQIDA SHE’RLAR
VATAN
Dilingizda bo‘lsin quvonchi g‘ami,
Kitoblarda emas, qog‘ozda emas.
Bo‘zda yashaysizmi, Buxorodami,
Siz bilan barobar u olsin nafas.
Bolangizni belab qo‘ying tush payti,
Tollar belanchakni uchirsin ko‘kka.
Ammo siz boshida allalar ayting,
Vatan tuyg‘usini soling yurakka.
Ayting, dalalarda egilgan lahza,
Ayting, quyosh qonga botib yotganda.
Ayting, quvonchu g‘am solganda larza,
Ayting, oq ko‘ylakli tonglar otganda.
Janozada yig‘lab allalar ayting,
Ayting, shuurlaru kurashlar aro.
Toki qalbimizda jo‘sh urgan tuyg‘u
Farzandlar qalbida bersin aks-sado.
Ona To‘marisning shonli qismati,
Jaloliddin tig‘i taratgan jarang,
Bizning yurakkacha, balki, yetmasdi,
Bo‘lmaganda, xalqim, allang — xotirang.
Beruniy yulduzi, Sino kahkashoni
Falakdan yo‘limiz yoritib boqsin.
Mahmud Torobiyning muqaddas qoni
Farzandlar qalbida jo‘sh urib oqsin.
Hazrat Sohibqiron tuzuklaridan
Ko‘chib,ifikrlarni yoritsin surur,
Dillarni charog‘on etsin Navoiy
Qalami taratgan hikmatli shuur.
Mirzo Ulug‘bekning rasadin toqi,
Yurgan yo‘limizga nurlar to‘shasin,
Vatan deb jon bergan har botir xoki
Dilda nafas olsin, dilda yashasin.
Vatan – yurakdagi quvonch, qayg‘u, shasht,
Uni tirik saqlar yurakdagi sas.
Vatan – bamisoli quyoshga o‘xshash,
Vatan ham odamdek oladi nafas.
MUQADDAS SO‘ZIM: VATANDIR
Ko‘ngil kimni sevsa, u ko‘zda turar,
Necha boqmasin ko‘z, yana orzular.
Dil orzu-tilagi nima bo‘lsa gar
Og‘izga so‘zga ochgach u tilga chiqar.
Yusuf Xos Hojib. Qutadg‘u bilik. XI asr.
Bu ko‘ngil Vatan der, ko‘zimda Vatan,
Necha boqmasin ko‘z, yana Vatan der.
Qalbimning eng chuqur yerida yotgan
Muqaddas, muqaddam so‘zim Vatandir.
Tunlari ko‘zimda yig‘ladi Vatan,
Yig‘ladi Varaxsha, yig‘ladi Gurganj
Ko‘zim tomchilari quyoshdan ulkan,
Ko‘zim tomchilari goh qondir, goh ganj.
Bu ko‘ngil erk dedi, ko‘zimdadir erk,
Ko‘zimda osmonu erkin uchgan qush.
Ko‘ksimda orzular befano, tirik,
Zanjirlar, sirtmoqlar uzildi naq tush.
Tunlari ko‘zimda yig‘ladi quyosh,
Yig‘ladi yulduzlar, yig‘ladi hilol.
Ko‘zim tomchilari goh muzdir, goh tosh,
Ko‘zim tomchilari – men sevgan ayol.
Bu ko‘ngil ulus der, seni der, xalqim,
Sevgilim, ovunchim, ko‘rar ko‘zim sen.
Qorachig‘im aro nur bo‘lib balqding,
Yuragim tubidan oqqan so‘zim sen.
Tunlari ko‘zimda, xalqim, yig‘lading,
Yig‘ladi Navoiy, yig‘ladi Bobir.
Ko‘zim tomchilari goh gul, goh tikan,
Ko‘zim tomchilari gohi navodir.
…Bu ko‘ngil Vatan der, ammo ko‘zimda
Yeladi Shiroqning oq arg‘umog‘i.
Yurak-ku Vatan der, ammo bo‘g‘zimda
Mashrabni mahv etgan dorning sirtmog‘i.
Bu ko‘ngil Vatan – der, ammo o‘sha on
Ko‘zimni yoshlatar Qutayba, Botu.
Yurak-ku Vatan der, ammo uyg‘onar
Ko‘zim tomchisida bosqinlar o‘ti.
Bu ko‘ngil Vatan der, ammo ko‘ksimda
Xoin sanchgan pichoq shimiradi qon.
Yoturman sarg‘aygan o‘tlar ustida.
Cheriklar o‘tadi janggohlar tomon.
Ang‘izlar shivirlar qulog‘imga jim:
“Turaqol, turaqol, kutmoqda Vatan”.
Bu ko‘ngil Vatan der va ona quyosh
Nurini shimirib men tirilaman.
Va bag‘rim tuyadi ozod, bepoyon,
Ulug‘ Vatanimning muhabbatini.
Uyg‘ongan tomirda kuylay boshlar qon,
Kuylaydi Vatanga sadoqatini.
Boqurman tegramda yashnaydi o‘lkam,
Boqurman tegramda kuylaydi bahor.
Va quyosh kezadi samoda ulkan,
Uning qo‘shig‘ida oliy tilak bor.
Bu quyosh bor ekan tirikdirman men,
Bu ko‘ngil entikib yana Vatan der.
Qalbimning eng chuqur yerida yotgan
Eng qutlug‘, yagona so‘zim Vatandir.
JONIM ICHRA JONIMDURSAN
Bu dunyoda jannatmonand yerlar bisyor,
Bu dunyoda oqu qaro ellar bisyor,
Ammo yo‘qdir bu dunyoda sendek diyor,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.
Tuprog‘ingda ajdodlarim izi qolgan,
Bobolarim terlarining tuzi qolgan,
Har gardida momolarim ko‘zi qolgan
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.
O‘zbek elim, nuri diydam, qarog‘imsan,
O‘zbek elim, osmonimu tuprog‘imsan,
Ham quvonchim, ham baxtimu firog‘imsan,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.
Beshigingda allalading dunyolarni,
Dunyo ochgan necha–necha daholarni,
Bolam deding yuraklari adolarni,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.
Sohibqiron qo‘llarida qalqon bo‘lding,
Ulug‘bekning nigohida osmon bo‘lding,
Mirzo Bobur yuragida armon bo‘lding,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.
Qo‘li qadoq dehqon elim, sulton elim,
Ko‘ksi yurtga doim balogardon elim,
O‘z yurtiga sohibqiron hoqon elim,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.
VATAN DЕVORLARI
Bu devorlar – bizning yelkamiz,
Bu devorlar – oyoqlarimiz.
Yelkamizda ona o‘lkamiz –
Kuyu bayot, qir, bog‘larimiz.
So‘zimizdir – devorda har tosh,
Ko‘zimizdir – toshdagi bo‘yoq.
Izimizdir – yurtdagi har bir
Qal’a, qasr, madrasa, chortoq.
Minoralar – qaddimiz bizning,
Sardobalar – bizning ko‘z yoshlar.
Bitik toshdir har biri, o‘qing,
Poydevorga taxlangan toshlar.
Bo‘lmaganda gar Shoxizinda,
Yo Xivaning Kalta minori –
Yurak degan qutlug‘ zaminda
Yuksalmasdi G‘urur chinori.
Bo‘lmaganda Go‘ri Amirning
Toshlariga bitilgan ko‘klam –
Hayratlanib qoshida sirning,
Viqor bilan to‘lmasdi ko‘krak.
Yurmas edik bunchalar tetik,
Bo‘lmas edi tanda ruh obod.
Bor bo‘lardi yurakda kemtik –
Bo‘lmaganda oddiy Ruhobod.
Imom Buxori-yu Shohi Naqshband
Imom Termizi-yu, Najmiddin Kubro —
Bobolarning ravshan imoni
Yuraklarga beradi oro.
Biz ularni bilmasak agar
Porlamasdi buncha ko‘zimiz.
Osmonlarni titratmas edi
She’r aytganda sas, ovozimiz.
Ona deymiz Vatanni!
Vatan –
Shu Registon, shu Ichanqal’a.
Bolalikdan ular bizlarning
Boshimizda aytmishlar alla.
Vatandir – yer ostidan birdan,
Qadim qo‘shiq parchasi kabi,
Sellar o‘tib, ko‘zga tashlangan
Bitik toshlar – bobolar qalbi.
Qal’alarning ko‘ksiga botgan
O‘qlar izi – yarasiga boq!
Ular – dilda og‘riq uyg‘otgan
Bujur yara, iztirob, ingroq.
Ularni sen o‘yilgan ko‘z deb
O‘ylamagin – ko‘radi ular.
Ular yashar dunyoda biz deb,
Qadamimiz tuzatib turar.
Ular qaddi bukilsa agar,
Yelkamizni tutaylik darrov.
Qulayotgan minor oldidan
Befarq o‘tgan ajnabiymas, yov!
Zilzilani kutgan asbobdek
Sergak bo‘lsin doimo yurak.
Aldamasin xuddi sarobdek
Aldoqchi his, o‘tkinchi ermak.
Yelkalarni tutaylik, toki
Qudrat bilan to‘lsin yelkamiz.
Yelkamizda ko‘zimiz oqu
Qorasi – yurt, ona o‘lkamiz.
Yelkalarni tuting… Devorlar
Cho‘kib borar – Vaqt qilmas shafqat.
Qulaganda… Qulaydi ular
Bolalarning ustiga faqat.
VАTАN HАQIDА SHE’R
Dunyo kezib goʼzal-goʼzal yurtlar koʼrdim,
Jannatmonand oʼlkalarda hayron yurdim,
Аmmo, sendek yuragimga aziz bzlgan
Biror yurtni topolmadim, ona yurtim!
Men noningdan shirinroq non topolmadim,
Men nomingdan azizroq nom topolmadim,
Shoningdan ham yuksakroq topolmadim,
Tarixlarda nomi yuksak, ona yurtim!
Xoru xasing azizroqdir javharlardan,
Tuprogʼingning gardi laziz gavharlardan,
«Dunyo koʼrki menman» degan shaharlardan
Siqimgina xoking aziz, ona yurtim!
Istiqloling muʼtabardir onamdayin,
Bamisoli onam aytgan alladayin,
Аjdodlarim qoni tomgan daladayin,
Muqaddassan, mukarramsan, ona yurtim!
(Tashriflar: umumiy 419 080, bugungi 10)
63 izoh
Xurshid davron sherlari insonnig vatanga Bolgan sadoqatini oshiradi…insonnig yurak yuragiga Kirib boradi. Beqiyoz fikirlari menga Juda yoqadi☆☆☆☆
Vatan haqida sara she'rlar to'plami uzbekcha she'r
Agar do‘stlar erur sodiq bir-birin qiyratib bo‘lmas,
Agar qilg‘il necha fitna alarni ayratib bo‘lmas.
Demishlar: moru qushni bir qafasda asratib bo‘lmas,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.
Vatan deb men bayon qildim, ayo do‘stlar, muxammasni,
Vatanni kim ulug‘ bildi, aziz bildim men ul kasni.
Vatan deb jo‘sh urar ersa ko‘targum boshima xasni,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.
Nadomat birla boqg‘ayman vatansizlarga har doim,
Egib boshini zor yig‘lar, agarchi davlati qoyim,
Faqir bo‘lsam-da bor yurtim — toju taxtim, borar joyim.
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.
Bobolar kechmishin hargiz faromush aylamang, do‘stlar,
Haqiqat tongi otganda ani tush aylamang, do‘stlar,
Agar kim e’tiqodsizdur, ani xush aylamang, do‘stlar,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.
Diyorim O’zbekistondur, ki andin iftixorim bor,
Demakkim, hur adolatlig‘, davlati barqarorim bor,
Onamdek mehribon, munis Vatan bor, g‘amguzorim bor,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.
Vatan, sen hur, yo‘ling shonli, qadamni tashlagin shaxdam,
Faxr-la boqg‘ay Abdullo, ko‘zida shodligidan nam
Panohingni tilab Haqdin dilida iltijo har dam,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.
VATANIM — Muhammad Yusuf
Men dunyoni nima qildim,
O`zing yorug` jahonim,
O`zim xoqon,
O`zim sulton,
Sen taxti Sulaymonim,
Yolg`izim,
Yagonam deymi,
Topingan koshonam deymi,
O`zing mening ulug`lardan
Ulug`imsan, Vatanim…
Shodon kunim gul otgan sen,
Chechak otgan izimga,
Nolon kunim yupatgan sen,
Yuzing bosib yuzimga.
Singlim deymi,
Onam deymi,
Hamdardu hamxonam deymi,
Oftobdan ham o`zing mehri –
Ilig`imsan, Vatanim.
Sen Mashrabsan,
Xalqda tumor,
Balxda dorga osilgan,
Navoiysan, shoh yonida
Faqirini duo qilgan.
Yassaviysan, meniki deb,
Ko`ringan da’vo qilgan,
Ming bir yog`i ochilmagan
Qo`rig`imsan, Vatanim.
Sen Ho`jandsan,
Chingizlarga
Darvozasin ochmagan,
Temur Malik orqasidan
Sirdaryoga sakragan,
Muqannasan qorachig`i
Olovlarga sachragan,
Shiroqlarni ko`rgan cho`pon
Cho`lig`imsan, Vatanim.
Kim Qashqarni qildi makon,
Kim Enasoy tomonda,
Jaloliddin – Qurdistonda,
Boburing – Hindistonda,
Bu qanday yuz qarolig` deb
Yotarlar zimistonda,
Tarqab ketgan to`qson olti
Urug`imsan, Vatanim…
O`g`lim desang osmonlarga
G`irot bo`lib uchgayman,
Chambil yurtda Alpomishga
Navkar bo`lib tushgayman,
Padarkushdan pana qilib
Ulug`beging quchgayman,
G`ichir-g`ichir tishimdagi
So`lig`imsan, Vatanim…
O`tgan kuning – o`tgan kundir,
O`z boshingga yetgan kun,
Qodiriyni bergan zamin,
Qodiriyni sotgan kun.
Qo`lin bog`lab,
Dilin dog`lab,
Yetaklashib ketgan kun,
Voh bolam! deb aytolmagan
Dudug`imsan, Vatanim.
Yoningda qon yig`lagan bir
Shoiringga qarab qo`y,
Gar Qo`qonga yo`ling tushsa,
Detdomlarni so`rab qo`y.
Hech bo`lmasa Usmon hokin
Keltirmoqqa yarab qo`y,
Olislarda qurib qolgan
Qudug`imsan, Vatanim…
Sen – shoxlari osmonlarga
Tegib turgan chinorim,
Ota desam,
O`glim deb,
Bosh egib turgan chinorim,
Qo`ynimdagi iftixorim,
Bo`ynimdagi tumorim,
O`zing mening ulug`lardan
Ulug`imsan, VATANIM !
VATAN — Xoldor Vulqon
Sen agar bug‘doy boshoq bo‘lsang somoningman, Vatan,
Toabad boshing omon bo‘lsin, tovoningman, Vatan.
Barcha yaxshi, barcha oqil, barcha dono, faylasuf,
Qimtinib bir chekkada yurgan yomoningman, Vatan.
Chor taraf zulmat, tuman, uvlaydi ming -minglab shoqol,
To sahar gulxan yoqib chiqqan cho‘poningman, Vatan.
Barcha jim, tilsiz pisib, mum tishlaganda, xayqirib,
Haq so‘zin dor ostida aytgan zaboningman, Vatan.
Bo‘lmasin ovvora yov oybolta qayrab qatlima,
Qatl etib o‘ldirsa xam o‘lmas omoningman, Vatan.
Yurtda Vulqon cho‘qqidek boshim bulutlardan baland,
Yov uchun mangu o‘tib bo‘lmas dovoningman, Vatan!
VATAN — Iqbol Mirzo
Seni desam yuragimda ochilar gullar,
Yomg’ir bo’lib samolardan sochilar gullar,
Sahrolardan, daryolardan sochilar gullar,
Yuragimning gulisan sen, gullagan Vatan!
Isming aytib uyg’onadi chuchuk jilg’alar,
Sunbulalar tonglaringdan taqar sirg’alar,
Kiprigimda yog’dularing solar jilvalar,
Tilagimning gulisan sen, gullagan Vatan!
Xushbo’y-xushbo’y olmalarda jannat havosi,
Tog’laringning bag’rida ming dardning davosi,
Shudir, axir, bir insonning umr safosi,
Yuragimning gulisan sen, gullagan Vatan!
Hovuch-hovuch, zilol-zilol suvingdan ichdim,
Mehring qanot bo’ldi, moviy ko’klarda uchdim,
Yana qaytib senga keldim, tuprog’ing quchdim,
Tilagimning gulisan sen, gullagan Vatan!
Yuragimning gulisan sen, gullagan Vatan!
Vatan deb… — Mahmud Toir
Aytsam, nondek shirin so`z bor dunyoda,
Aytsam, jondek shirin so`z bor dunyoda.
Vatan deb, shivirlab aytib ko`ring siz,
Vatan deb, ko`ngilga qaytib ko`ring siz.
Chehrangiz balqiydi, quyosh bo`lasiz,
Qalbingiz qalqiydi, ko`z yosh bo`lasiz.
Onajon, deganda entikkan dildek,
Ozodsan, deganda yayragan quldek.
Vatan, deb entikib elanib ayting,
Vatan, deb vafoga belanib ayting.
Jon ichra yuz ochgan bir jon bo`lasiz,
Siz yerga sig`magan osmon bo`lasiz.
Bolangiz quvonchi to`kilgan tuproq,
Quyosh bir ko`rmasa o`kingan tuproq.
Jannatday muqaddas chaman bo`ladi,
Ayo do`st, u bizga Vatan bo`ladi.
Vatan, deng ko`ngilning ko`zi ochilsin,
Vatan, deng sog`inchning yuzi ochilsin.
Vatan alla bergan oromdek shirin,
Vatna xalq ko`rsatgan ikromdek shirin.
Vatan, deng xudoga yukunib ayting,
Asra, deng tiz cho`king o`kinib ayting.
Vatan, deb biz buyuk bir xalq bo`lamiz,
Vatan, deb iymonda barhaq bo`lamiz.
Aytgil do’stim nima qildik vatan uchun — Iqbol Mirzo
Boshing egib ta’zim ayla, shukrona ayt
Seni guldek erkalagan chaman uchun
Osmonlarda yurgan bo’lsang tuproqqa qayt
Aytgil do’stim nima qildik vatan uchun
Ko’zi qora, yuragi oq shu el uchun
Tuproq uchun, shu yurt uchun, chaman uchun
Ulug’ inson boshlab bergan shu yo’l uchun
Aytgil do’stim nima qildik vatan uchun
Qachongacha qorning o’ylab o’tadursan
Qachongacha ko’kdan chalpak kutadursan
Axir vatan bitta, sen ham bittadursan
Aytgil do’stim nima qildik vatan uchun
Buncha bino qoymang zarrin choponlarga
Saratonda yaproq bo’lgin dehqonlarga
Suyangani tayoq bolgin cho’ponlarga
Aytgil do’stim nima qildik vatan uchun?
Hech kimdan kam emassan, kam bo’lmagaysan
Yerda qolsang quyosh bo’lib kulmagaysan
Qachon belni maxkam tortib bog’lagaysan
Aytgil dostim nima qildik vatan uchun
Shu soylardan suvlar urgin yuzinga sen
Bir bor nazar solgin bosgan izinga sen
Shu savolni berib ko’rgin o’zinga sen
Aytgil do’stim nima qildik vatan uchun
Vatan haqida she’r — OTABEK FOZILJONOV
HAR JABHADA DONG TARATGAN DUNYODA
XUMOSI HAM MAG’RUR UCHAR SAMODA
BETAKRORDIR , BENAZIRDIR JAMOLDA
BU MENING VATANIM O’ZBEKISTONIM .
OSMONLARDAN YUKSAK ERUR KAMOLI
HAM BOY HAM ZO’R YOQIMLIDIR KALOMI
HILOLLARDAN GO’ZALROQDIR AYOLI
BU MENING VATANIM O’ZBEKISTONIM .
OSMONIDA PORLAB TURAR AXTARLAR (YORUG’ YULDUZ)
UDIR MENING BAG’RIMDAGI BOR JONIM
BUTUN DUNYO QARSAK ILA MAQTARLAR
BU MENING VATANIM O’ZBEKISTONIM .
HAR YERLARI GULSHANLARGA BURKANGAN
CHO’P QADASANG NIHOLLARGA AYLANGAN
O’G’LONLARI MARDLIK UCHUN YARALGAN
BU MENING VATANIM O’ZBEKISTONIM .
HECH BIR GULI BEHUDAGA SO’NMAGAN
KIMKI BOQSA BU ZAMINGA TO’YMAGAN
VOSI LIKNI(BAG’RI KENG) YERGA TASHLAB QO’YMAGAN
BU MENING VATANIM O’ZBEKISTONIM .
KABUTARLAR ERKIN UCHAR OSMONDA
ISHLARIDAN BUTUN DUNYO HAYRONDA
GULLAB BORAR BAXTIYORLIK HAR ONDA
BU MENING VATANIM O’ZBEKISTONIM .
BU MENING VATANIM O’ZBEKISTONIM .
TOMRIMDA OQYOTGAN TO’KILMAS QONIM
ULUG’LIK , BUYUKLIK SIYMOSI BO’LGAN
BU MENING VATANIM O’ZBEKISTONIM .
VATAN — Sirojiddin Sayyid
Dil porasi, ko‘z qorasi sen o‘zingdirsan,
Mening ko‘nglim sen aslida, sen ko‘zimdirsan.
Tomirimda tomir yoygan ilk so‘zimdirsan,
Ilk og‘rig‘im, ilk yomg‘irim, naysonim, Vatan.
Qir ustida yonboshlagan bobom chaylasi
Bu dunyoda kimlarningdir orzu-havasi.
Dimog‘imda — yulduz isi,shabnamlar isi,
Momom ekib ketgan kashnich, rayhonim, Vatan.
Quloq solsam shivirlagay hatto toshlaring,
Oyu quyosh, kamalaklar ko‘zu qoshlaring.
Beshigimni tebratgandir qaldirg‘ochlaring,
Oyu quyosh ko‘rpa solgan ayvonim, Vatan.
Bo‘ronlari tulporlarga tunlar yol bo‘lgan,
Bir o‘g‘loni chinor, biri majnuntol bo‘lgan.
Temurlari ot minganda jahon lol bo‘lgan,
Jahonlarga timsol shohu sultonim, Vatan.
Valilardan ibrat so‘ylar qadim sahrolar,
So‘ndi qancha saltanatlar, qancha tug‘rolar.
Maqbaralar aytsin lekin, aytsin Zuhrolar:
Yer ostidan suhbat aylar hanuz Kubrolar,
Termiziylar bedor yotgan qo‘rg‘onim, Vatan.
Ne tong edi — izg‘irinlar zahrini totding,
Dasturxonda muztar qoldi qandu naboting.
Shahidlaring nomlaridir har bir raboting,
Abadiy yod erur asli adabiyoting,
Cho‘lpon, Fitrat, Qodiriy ham Usmonim, Vatan.
Gard qo‘nmasin toki sening kipriklaringga,
Kipriklarim kiprik qilay ko‘priklaringga.
Malham bo‘lmoq uchun asriy og‘riqlaringga
Bulutlaring suzib yurar ko‘k, qirlaringga,
Uyg‘oq ruhlar osmonida posbonim, Vatan.
Naqshlaring qutuldilar kishan-bandlardan,
Xatlar oldim yuragimga Naqshbandlardan,
Afrosiyob bilan tengdosh kuy, ohanglardan.
She’rlarimga ranglar oldim Samarqandlardan,
Gohi moviy, gohi zangor dostonim, Vatan.
Ulug‘laring xokini men yuzlarga surtay,
Dilimdagi eng muqaddas so‘zlarga surtay,
Onamdayin aziz nonu tuzlarga surtay.
Ozod bo‘lgan oyatlarin ko‘zlarga surtay,
O‘z yurtiga qaytib kelgan Qur’onim, Vatan.
Men dunyoni ne deb aytay? Bu bir ko‘hna bog‘,
O‘z bilganin sayrar bunda har qumri, har zog‘.
Aslo sening bag‘irlaring ko‘rmayin men dog‘,
Yulduzlarga osmon bo‘lgan ey nurli tuproq.
Osmonlari yer-u, yeri osmonim, Vatan.
So‘qmog‘ingda men bir epkin yo bir nasimman,
Yaproq sening, xas bo‘lsam gar sening xasingman.
Jayronlaring ko‘zlarida qolar so‘zingman,
Mening borim sen bilandir, yo‘g‘im sen bilan,
Katta yo‘lga chiqqan ulug‘ karvonim, Vatan.
VATAN QO’SHIG’I — Sirojiddin Sayyid
Men Vatanni sevaman,
Tanda jonimdir Vatan.
Yulduzlari ko’zimdir,
Osmonimdir Vatan.
Kipriklarim varaqlar,
Oy sahfalar charaqlar.
Toshlari ham yaraqlar,
Nur bayonimdir Vatan.
Tog’i — Buxoriy bobom,
Bog’i — bahoriy bobom.
Temur — suvoriy bobom,
Shohjahonimdir Vatan.
Naqshin nigor beshigim,
Quyosh ochgan eshigim.
Otam aytgan qo’shig’im,
Jonajonimdir Vatan.
Menda ko’pdir hur niyat,
Eng azizi — Hurriyat.
Sharafing — abadiyat
Sharaf — shonimdir Vatan.
Doim yorug’dir yo’lim,
Bu sherni aytdi ko’nglim.
Vatan — shukrona singlim,
Onajonimdir Vatan.
VATANNI O’RGANISH — Sirojiddin Sayyid
Men Vatanni o‘rganmadim zaridan,
O‘rganmadim uni hur yo paridan.
Kaftlarning chiziqlari — xati ham
Ajinlari bo‘ldi mening xaritam.
Shu xatlarda ko‘rgandim ilk Vatanni,
O‘z onamdan o‘rgandim men Vatanni.
Mehrlari qoshu ko‘zlar bo‘ldilar,
Oyu quyosh misol yuzlar bo‘ldilar.
Jismim aro ulg‘aydilar, to‘ldilar,
Vatan yanglig‘ ulug‘ so‘zlar bo‘ldilar.
Qoshlarining ostlarida turgandim,
Men Vatanni shu ko‘zlardan o‘rgandim.
Nokaslardan o‘rganmadim men uni,
Yot kaslardan o‘rganmadim men uni.
Nom, qarzlardan o‘rgangandim men uni,
Jon xaslardan o‘rgangandim men uni.
O‘zim kiyik so‘qmoqlarda yurgandim,
Men Vatanni so‘qmoqlardan o‘rgandim.
Osmonlari boshim uzra ogohlar,
Giyohidan dilga oldim giyohlar,
Rayhonlarin siyohidan siyohlar.
Buloqlardan ko‘zlar oldim, nigohlar,
O‘zim ham bir chechaklarga burkandim,
Men Vatanni giyohlardan o‘rgandim.
Menga azal aziz bo‘lgan baridan,
Beshigimdan talpingan paytlarimdan,
Umr ko‘rgan har keksayu qaridan,
Mehnatlarin yodlab o‘sdim bag‘ridan.
Paykallarin kokillarday o‘rgandim,
Men Vatanni egatlardan o‘rgandim.
Ushoq noning qadri ming elga ma’lum,
Dars oldim men suvlar ichgan mahalim.
Bulbullarning tillarida shu ta’lim,
O‘zing ustoz, o‘zing mangu muallim.
Hikmatlardan qurgandim men Vatanni,
Zahmatlardan o‘rgandim men Vatanni.
VATANIM — Xurshid Davron
Shunday yashil mening Vatanim —
Bahorning ilk bargiday yashil.
Shunday go’zal mening Vatanim —
Vatanim gul atridek yoshdir.
Vatan, sensan bag’rimga monand,
Bag’rim kabi musaffo, yorug’.
Sen onamga o’xshaysan, Vatan,
Onam kabi tabarruk, ulug’.
Shunday yorug’ mening Vatanim —
‘Men sevaman’ so’zidek yorug’.
VATAN VA OSTONA — Guljamol Asqarova
Assalomu alaykum! Ey moviy osmon,
Sen mening muqaddas beshigim Vatan.
Meni porloq kunlar chorlagan zamon,
Dunyoga ochilgan eshigim — Vatan.
Sen menga azizsan ona sutidek,
Go‘daklik yig‘imga guvoh bo‘lganim.
Ilk bor qadamimni qutlab, quvonib,
Sevgim sirlaridan ogoh bo‘lganim.
Yurt kezib sog‘insam tuproq gardini,
Sog‘inchimdan ko‘zi yoshlangan Vatan.
Mening yuragimga tutashib yo‘li,
Mening ostonamdan boshlangan Vatan.
Ilk bor aytgan so‘zim dunyoga kelib,
Yo‘llarga kuzatgan O‘zbekistonim.
Quyoshdek nur sochib, jilmayib, kulib,
Qo‘llarin uzatgan O‘zbekistonim.
Onamsan, otamsan, neki ulug‘ bor,
Sening noming bilan aytilar Vatan…
Bu dunyoga kelib Senga kelinar
Va bir kuni Senga qaytilar Vatan.
Mening ilk salomim alik olganim,
Ilk bor qadamimni qutlagan makon.
Sevgi izhorimdan entikkan yurak,
Mening muqaddasim, ey O‘zbekiston.
VATAN NADIR — Orif To’xtash
Vatan nadir, vatan nadir?
Vatan — bеshik, vatan — qabr.
Bu dunyoga kеlmog`ing ham,
Kеtmog`ing ham vatandadir.
Kindik qoning tomgan tuproq,
Bobolardan qolgan tuproq.
Qon kеchilgan, jon chеkilgan,
Alar bois alvon tuproq.
Ko`zing ochib ko`rding nеni,
Va nе maftun etdi sеni? —
Ul vatandur, gul vatandur,
Quchog`iga ekdi sеni.
Vatan nadir, vatan nadir?
Vatan — mеhr, vatan — qadr.
Sadoqat ham sofdilligi-
Oq yo`rgak, oq kafan kabi.
U sеnga bir sodiq hamroh,
Mеhri do`stdan mustahkamroq.
Arzigaydur uning uchun —
Yuragingdan tiksang bayroq!
Ota vatan, ona vatan,
Vatanki, bir dona vatan.
Jahonim, dеb atar bo`lsang,
Jo aylagil jona, vatan.
Vatan nadir, vatan nadir,
Bul shundoqkim atalmadir —
Jannat istab bo`lma giryon,
Asli rizvon vatandadir.
Nе topsang ul bag`ridin top,
Vatanni o`z atridin top.
Uning sog`inch iztirobin,
Boburning shoh satridin top.
Unga mеhring sеrob bo`lsa,
Joningni tut, kеrak bo`lsa.
O`ng ko`ksingda vatan o`stir,
Chap ko`ksingda yurak bo`lsa!
Vatan haqida she’rlar
Vatan haqida she’rlar – O’zbekiston haqida she’rlar
Quvnoqbola saytida vatan haqida she’rlar to’plamini sizlarga taqdim etamiz. Bu sahifada siz bolalaringizga yodlash uchun oson she’rlarni topasiz!
ONA DIYOR
Bulbul bo‘lib sayraymiz.
Quchog‘i bog‘u bo‘ston,
Seni tan oldi jahon,
Bag‘ri dunyo eshigi,
Har ishda peshqadammiz.
Hur Vatan posbonimiz.
Shu aziz bo‘stonimiz.
Mangu barhayot bo‘lsin
O’ZBEKISTON QOMUSI
Ozod Vatan ziynati,
Elparvar yurt niyati,
Bugun tan oldi jahon,
BMT degan qo‘rg‘on,
Safarga chiqqan karvon –
Tarixda cho‘ng ildizi –
Humosi ko‘z qarog‘i,
Har xonadon charog‘i –
Himmati baland o‘zing,
Baxti bahramand o‘zing,
Ahli arjumand o‘zing –
Olloh bergan ishqdansan,
O‘ZBEKISTON BAYROG‘I
Porlagan yurt charog‘i,
El baxti, ko‘z qarog‘i.
Hur millat or-nomusi –
Ozod yurtda baxtlimiz.
Quchog‘i bog‘-u bo‘ston,
Giyohi tanga darmon.
Nurulloh Oston
MADHIYAM
So‘z mulkining ra’nosi,
Shod dillarning sadosi –
Hur diyorim madhiyam.
Tenglar ichra teng bo‘lgan,
Baxtu iqboli kulgan.
Jannat bog‘ida gulshan –
Hur diyorim madhiyam.
Yurt dong‘ini taratgan,
Hur diyorim madhiyam.
Xalqim asriy orzusi,
Har bir yurak yog‘dusi –
Iftixorim madhiyam, Hur diyorim madhiyam.
HUMO QUSHIM
Ozod elga najotkor
Humo qushim – hur qushim,
Samo qushim – nur qushim!
Qanot qoqib uchadi,
Baxt eshigin ochadi
Humo qushim – hur qushim,
Samo qushim – nur qushim!
Quyosh kabi ziyosi,
Chaqmoq kabi qiyosi,
Humo qushim – hur qushim,
Samo qushim – nur qushim!
Ezgu niyat jarchisi,
Orzu umid elchisi,
Humo qushim – hur qushim,
Samo qushim – nur qushim!
TINCH BO‘LSIN OSMONIMIZ
Yurt ishiga tayyormiz.
Har ishda madadkormiz –
Tinch bo‘lsin osmonimiz,
Biz Vatan posbonimiz.
Bizni kutar baxt-iqbol,
Porloq bo‘lar istiqbol.
Mangu bo‘lsin istiqlol –
Tinch bo‘lsin osmonimiz,
Biz Vatan posbonimiz.
Vatan –ko‘z qarog‘imiz,
Yovga shay yarog‘imiz –
Tinch bo‘lsin osmonimiz,
Biz Vatan posbonimiz.
Avlodlari baxtga yor,
Tinch bo‘lsin osmonimiz,
Biz Vatan posbonimiz.